Motywy polskie. Piękno rodzimej muzyki, piękno artystycznej koncepcji kompozytorskiej, piękno interpretacji.
Na dzisiejszy wieczór proponuję trzy dzieła.
Zygmunt Noskowski (1846-1909), poemat symfoniczny Step op. 66
„Noskowski stworzył dzieło, które współcześni odbierali «ku pokrzepieniu serc». Partytura Stepu poprzedzona jest inwokacją:
«Stepie wspaniały – pieśnią cię witam! Pośród twych niezmierzonych przestrzeni słychać było i szum skrzydeł, i dźwięk kopyt konnicy, rozbrzmiewała fujarka pastusza i tęskna pieśń kozacza, której towarzyszyły teorbany i bębenki, rozlegały się okrzyki wojenne i zgrzyt ścierających się szabel. Walki i zapasy olbrzymie skończyły się, wojownicy w grobie legli. Ty jeden tylko, wielki stepie, pozostałeś – wiecznie piękny i spokojny…». Wbrew carskiej cenzurze każdy słuchacz Stepu wiedział, że szumiały skrzydła husarii, a konnicę prowadził Jan Skrzetuski, toteż utwór Noskowskiego cieszył się ogromnym powodzeniem” (Fragment recenzji).
Dwa utwory Fryderyka Chopina na fortepian z orkiestrą. Ludowe motywy polskie w artystycznej wizji kompozytora mienią się bogactwem kolorystyki, subtelnych niuansów, zróżnicowania agogicznego i dynamicznego, emocji i nastrojów – w genialnym przenikaniu brzmienia solisty i orkiestry.
Proponuję znakomitą interpretację Władysława Kędry, któremu towarzyszy Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Witolda Rowickiego.
Fryderyk Chopin (1810-1849), Fantazja na tematy polskie A-dur op. 13
Fryderyk Chopin (1810-1849), Rondo à la Krakowiak F-dur op. 14