Ponad pięćdziesiąt lat temu do Kościoła Katolickiego wtargnęły z impetem czasy zamętu powszechnego. Istotowo problem ujawnia się przede wszystkim w odkształcaniu katolickiego depozytu wiary – w zakresie doktryny, kultu i moralności.
Swego czasu podkreślało się rolę tzw. inteligencji katolickiej. Rodzi się pytanie: Czym zajmuje się dzisiaj inteligencja katolicka? Czy słychać głosy kompetentnie diagnozujące odkształcenia depozytu wiary? Czy słychać głosy dające klarowny odpór krzewionym i już powszechnym błędom? Czy słychać głosy jednoznacznie wskazujące na katolicki – nieodkształcony i nieuszczuplony – depozyt wiary? Czy słychać głosy podające niezawodne katolickie środki zaradcze przeciw już powszechnemu odstępstwu? Czy tzw. inteligencja katolicka jest zakorzeniona w rzeczywistości Kościoła Katolickiego, czego przejawem będzie m.in. respektowanie roli nieskazitelnie ortodoksyjnego duchowieństwa i lojalna z nim współpraca?
W czasach zamętu powszechnego pytamy: Czym zajmuje się dzisiaj tzw. inteligencja katolicka? Na czym polega dzisiaj jej służba Kościołowi Katolickiemu i duszom coraz bardziej zagubionym, zwłaszcza w sprawach wiary?
Cerowanie i zszywanie błędu z prawdą prowadzi do mody wielokolorowej. Niekatolickiej.