Częsty kontakt z wiadomościami ze świata może nas doprowadzić do przeświadczenia, że nurt życia płynie obok nas. Wielu wyznawców religii posoborowej w ogóle nie jest świadomych, że codziennym obowiązkiem duszy katolickiej jest przede wszystkim praca nad sobą, walka o dochowanie wierności codziennej modlitwie, żywa troska o stabilne życie w łasce uświęcającej, unikanie grzechów (także powszednich), wykorzenianie wad, rozwijanie cnót, przygotowanie duszy do wiecznego życia z Bogiem – szczególnie przez rozwijanie cnót teologicznych wiary, nadziei i miłości.
Bez systematycznej pracy nad sobą możemy zostać co najwyżej zbieraczami wiadomości i opisywaczami świata. Za mało!