Pan Jezus ustanowił Sakrament Pokuty, kiedy po swoim zmartwychwstaniu spotkał się z Apostołami, „tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane»” (J 20, 22-23).
Jeśli popełniliśmy grzechy, dobra spowiedź przynosi nam odpuszczenie grzechów, przywraca nam jedność z Panem Bogiem, przywraca nam stan łaski uświęcającej (w przypadku grzechów ciężkich) bądź łaskę w duszy pomnaża (w przypadku grzechów powszednich).
NALEŻY SPOWIADAĆ SIĘ DOBRZE.
Kiedy możemy być pewni, że spowiadamy się dobrze?
Możemy być pewni, że spowiadamy się dobrze, jeśli rzetelnie wypełniamy 5 warunków dobrej spowiedzi:
– Rachunek sumienia,
– Żal za grzechy,
– Mocne postanowienie poprawy,
– Szczera spowiedź, czyli wyznanie grzechów,
– Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
Nie wystarczy zatem przystąpić do spowiedzi i spełnić tylko niektóre z powyższych warunków, na przykład szczerze wyznać swoje grzechy, lecz trzeba solidnie wypełnić WSZYSTKIE PIĘĆ WARUNKÓW DOBREJ SPOWIEDZI.
Sprawa jest najwyższej doniosłości, bowiem od dobrej spowiedzi zależy zbawienie wieczne naszej duszy. Zła spowiedź prowadzi do piekła.
Św. Teresa z Avili wołała do kapłanów: „Kaznodzieje moi, prawcie kazania, a prawcie je przeciw niegodnym spowiedziom, albowiem wskutek złych spowiedzi więcej niż połowa chrześcijan idzie na potępienie”.
Mogą zdarzyć się następujące sytuacje, dotyczące niespełnienia poszczególnych warunków dobrej spowiedzi:
- Zaniedbania w zakresie rachunku sumienia – na przykład rachunek sumienia pobieżny, bez gruntowego wniknięcia w swoje sumienie i bez wyraźnego starania o przypomnienie sobie WSZYSTKICH swoich grzechów.
- Zaniedbania w zakresie żalu za grzechy – na przykład, kiedy ktoś nie żałuje za popełnione grzechy, Pana Boga nie przeprasza, nie modli się ze skruchą do Pana Boga przed spowiedzią.
- Zaniedbania w zakresie mocnego postanowienia poprawy – na przykład, jeśli ktoś przystępuje do spowiedzi bez wyraźnej decyzji zerwania z grzechem.
- Zaniedbania w zakresie szczerej spowiedzi, czyli wyznania grzechów – na przykład, jeśli ktoś nie wyznaje wszystkich grzechów ciężkich, zataja jakiś grzech ciężki (nie mówi o nim), nie określa dokładnie o jaki grzech chodziło, nie podaje ważniejszych okoliczności popełnionego grzechu bądź nie podaje LICZBY GRZECHÓW. Istotowo chodzi zatem o wszelkie niedomogi w zakresie integralności wyznania.
- Zaniedbania w zakresie zadośćuczynienia Panu Bogu i bliźniemu – na przykład, jeśli ktoś nie odprawia zadanej przez spowiednika pokuty, jeśli nie naprawia wyrządzonego zła, nie naprawia wyrządzonej bliźniemu krzywdy, nie przeprasza za wyrządzone komuś zło, nie odwołuje rzuconego na kogoś oszczerstwa, nie oddaje rzeczy skradzionej czy pożyczonej, nie podejmuje restytucji przywłaszczonych dóbr czy środków finansowych itp.
Spowiednik powinien reagować i zwrócić penitentowi uwagę, jeśli zorientuje się, że nie spełnia on któregoś z warunków dobrej spowiedzi. Jeśli kapłan tego nie czyni, odnoszą się do niego słowa przestrogi proroka Jeremiasza:
„Od proroka do kapłana –
wszyscy hołdują kłamstwu.
Podlęczają rany córki mojego narodu pobieżnie,
mówiąc: «Pokój, pokój», a tymczasem nie ma pokoju” (Jr 8, 10-11).
Zła spowiedź nie przynosi Bożego pokoju, choć psychologicznie może penitent czuć się w porządku, bo „był u spowiedzi” i spowiedź odprawił. Jaką? Jeśli zła spowiedź nie zostanie naprawiona, prowadzi do piekła.
Jak naprawić złą spowiedź?
Należy złą spowiedź powtórzyć – wypełniając rzetelnie WSZYSTKIE PIĘĆ WARUNKÓW dobrej spowiedzi.
Jeśli zła spowiedź miała miejsce dawniej, dawno lub bardzo dawno, należy odprawić SPOWIEDŹ GENERALNĄ z czasu od ostatniej dobrej spowiedzi bądź z całego życia.
Z decyzją o spowiedzi generalnej nie należy zwlekać, odkładając ją na przyszłość niedookreśloną.
Pismo Święte przestrzega:
„Nie zwlekaj z nawróceniem do Pana
ani nie odkładaj tego z dnia na dzień” (Syr 5, 7).
Na dobre przygotowanie spowiedzi generalnej należy poświęcić więcej czasu i wyznanie grzechów najlepiej przygotować sobie (w dyskrecji) na piśmie.
Uwaga!
Proszę nigdy w rozmowach z kapłanem poza spowiedzią nie nawiązywać do kwestii poruszanych w konfesjonale (choćby rozmowa miała miejsce bezpośrednio po spowiedzi i nie było osób trzecich). Starannie odróżniajmy forum zewnętrzne (forum externum) od forum sakramentalnego (forum internum). To drugie jest objęte tajemnicą spowiedzi i nie dopuszcza ŻADNYCH WYJĄTKÓW. Nie stawiajmy kapłana-spowiednika w sytuacjach niezręcznych.
Dla dobrej własnej duszy:
- Każdą spowiedź odprawiajmy tak, jak by to była ostatnia spowiedź w naszym życiu, solidnie wypełniając wszystkie 5 warunków dobrej spowiedzi.
- Jeśli chodzi o warunek szczerej spowiedzi, czyli wyznania grzechów: należy jasno powiedzieć, o jaki grzech chodziło (rodzaj grzechu), podać ważniejsze okoliczności (bez niepotrzebnych rozwlekłości) oraz LICZBĘ grzechów. A zatem obowiązek integralności istotowo zawiera: RODZAJ-OKOLICZNOŚCI-LICZBĘ.
- Konfesjonał nie jest miejscem na opowieści o swoich perypetiach sąsiedzkich czy rodzinnych. Konfesjonał jest miejscem pokornego i rzeczowego wyznania MOICH WŁASNYCH GRZECHÓW.
Spowiadajmy się z grzechów.
Spowiadajmy się ze wszystkich grzechów.
Spowiadajmy się ze swoich własnych grzechów.
- Przystępujmy do spowiedzi u kapłana nieskazitelnej katolickiej ortodoksji, sprawującego tradycyjne sakramenty, nawet jeśli trzeba dojechać 100 kilometrów i więcej.
- Zgodnie z roztropną praktyką Kościoła, spowiadajmy się w konfesjonale.
- Spowiadajmy się co miesiąc i jak najszybciej, jeśli popełnimy grzech ciężki.
Ta książka pomogła już niejednej duszy. Niech pomoże i nam!
„W Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (2 Kor 5, 19-20).
You must be logged in to post a comment.