Nieskorumpowana rzetelna diagnoza trwającego od ponad pięćdziesięciu lat procesu wprowadzenia w struktury kościelne zmienionej i nadal mutującej religii, nie jest subiektywnym zestawem opinii środowisk „tradycjonalistycznych” czy zacofanych duchownych. Jest obowiązkiem każdej duszy katolickiej!
Pryncypium diagnostyczne, jako wyznacznik uczciwej metodologii, jest następujące: mamy odwieczne, autentyczne, wiarygodne nauczanie katolickie prawowitych papieży i soborów. Dwadzieścia wieków!
Odwołując się do tychże treści, podejmujmy cierpliwy – i obowiązkowy dla duszy katolickiej(!) – trud diagnozowania tego wszystkiego, co od ponad pięćdziesięciu lat jest niekatolickim zmienionym kultem, niekatolicką zmienioną doktryną, niekatolicką zmienioną moralnością.
Odwieczne nauczanie papieży i soborów potępia zmienioną religię.
Argumentacja obiektywna. Katolicka.
Te owieczki Chrystusowe trafnie rozpoznały głos fałszu zwodziciela w duchownych szatach.
„Na szczęście powierzone mu owieczki Chrystusowe, bardzo około wiary katolickiej czujne i ostrożne, przypomniały sobie zawczasu przestrogi Mojżesza i mimo podziwu dla wymowy swego proroka i pasterza, poznały się na pokusie. Przedtem szły za nim, jak owczarnia za barankiem, teraz zaczęły przed nim umykać, jak przed wilkiem” (Św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium).