Czym jest pokora?
Pokora jest cnotą sprawiającą, że człowiek, mając wzgląd na Boga najwyższego, opanowuje w sobie i reguluje to, co dotyczy doskonałości, w ten sposób, że nie dąży wcale do osiągnięcia więcej, niż dla niego jest przeznaczone, lub do tego, co nie jest dlań odpowiednie, oceniając to według miejsca, które zostało mu wyznaczone przez Boga (z. 161, a. 1, 2).
Tomasz Pegues OP, Katechizm według Summy Teologicznej św. Tomasza z Akwinu
Panie, nie wyniosło się serce moje ani się wywyższyły oczy moje, i nie wdawałem się w rzeczy wielkie albo zbyt wzniosłe dla mnie. Zaprawdę, pokornie rozumiałem, a nie podnosiłem duszy mojej; jak dzieciątko odstawione przy matce swojej, tak zapłata w duszy mojej.
Ps 130, 1-2
Nie wystarczy dobrze zacząć, trzeba jeszcze wytrwać. Ażeby zaś wytrwać, potrzeba być pokornym, to jest należy zawsze nie ufać siłom własnym, a ufność całą położyć w Bogu i prosić Go bez ustanku o pomoc, abyśmy wytrwali. Biada temu, który ufność pokłada w samym sobie, albo który wynosi się ze swoich dobrych uczynków.
Katechizm św. Alfonsa Liguoriego
Wszyscy zaś pokorę wzajemnie sobie okazujcie, gdyż „Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”.
1 P 5, 5