Pan Bóg z dobra wyprowadza dobro.
Diabeł ze zła wyprowadza zło.
Pan Bóg ze zła potrafi wyprowadzić dobro.
Diabeł z dobra wyprowadza zło.
Pan Bóg z dobra wyprowadza dobro.
Diabeł ze zła wyprowadza zło.
Pan Bóg ze zła potrafi wyprowadzić dobro.
Diabeł z dobra wyprowadza zło.
Upadnij na kolana… o czci dla Najświętszego Sakramentu
Temat bardzo stosowny zawsze,
zwłaszcza jako przygotowanie do uroczystości Bożego Ciała
– Sanctíssimi Corpus Christi.
Wersja do druku (format PDF) może posłużyć nam i wszystkim,
którym według roztropnego uznania zechcemy ją udostępnić:
Adoremus in aeternum Sanctíssimum Sacramentum.
Niech nie upłynie ani jeden dzień,
w którym byśmy z CAŁKOWITYM ZAUFANIEM
nie zwrócili się do Matki Bożej.
W piśmie – na przykład w korespondencji:
osobę, do której piszemy zawsze tytułujemy Dużą Literą.
Nie tylko w pierwszym zdaniu, lecz za każdym razem,
gdy zwracamy się do adresata – w każdym zdaniu!
Jeśli piszę do kapłana:
Błędnie i niegrzecznie jest pisać „proszę księdza”, czy „proszę ks.”.
Poprawnie jest pisać: „proszę Księdza”.
Jeśli piszę do siostry zakonnej:
Błędnie i niegrzecznie jest pisać „proszę siostry”, czy „proszę s.”.
Poprawnie jest pisać: „proszę Siostry”.
Jeśli piszę do innych osób:
Błędnie i niegrzecznie jest pisać „proszę pana”, „proszę pani”.
Poprawnie jest pisać: „proszę Pana”, „proszę Pani”.
„Plastrem miodu słowa ozdobne” (Prz 16, 24).
Nie dotykamy płaszczyzny zamiarów, intencji, przewin i roztargnień. Przytaczamy szlachetne wymogi kultury języka polskiego.
Jako rzymscy katolicy mamy motywację wybornie ewangeliczną. Wymogi miłości bliźniego realizujemy także przez słowo – wypowiadane i pisane. Św. Paweł nalega serdecznie: „Niech z ust waszych nie wychodzi żadna zła mowa, ale tylko dobra ku zbudowaniu wiary, aby przynosiła łaskę słuchającym” (Ef 4, 29). Kulturę języka rzymski katolik postrzega zatem w perspektywie zaszczytnych wymogów miłości bliźniego.
W języku polskim istnieje szlachetna reguła, która nakazuje tytułowanie adresata czy rozmówcy dużą literą. Warto od czasu do czasu przypomnieć sobie wymogi tradycyjnej sztuki epistolograficznej – reguły korespondencji. Piękno języka, piękno międzyludzkich odniesień wyrażanych słowem – treścią i formą, w korespondencji wszelakiej.
Istnieje zjawisko odchodzenia od wspomnianej reguły – w korespondencji, w internecie, w mailach, na forach, czatach, komunikatorach, smsach… I już jest powód do niepokoju, jeśli zwycięża wygoda, sprawność i szybkość przekazu nad wymogami stosownych form, będących wyrazem szacunku dla bliźniego.
Są języki obce, w których takiej reguły nie ma. Są takie języki, w których w pierwszej osobie liczby pojedynczej (ja sam) stosuje się dużą literę, a wszystkich innych tytułuje się małą literą. Przy odrobinie wrażliwości językowej stwierdzamy, że w języku polskim wyglądałoby to dość niepokornie…
Przypomnijmy zatem. W treści korespondencji, przy bezpośrednim zwracaniu się do adresata (nie tylko w sformułowaniu wstępnym, ale i w samej treści listu czy komunikatu), wyraża się wobec niego szacunek, za każdym razem tytułując go dużą literą oraz nie stosując skrótów, lecz posługując się całymi wyrazami.
Poprawne są zatem takie sformułowania: „Panie Profesorze”, „proszę Księdza”, „proszę Ojca”, „proszę Siostry”, „Szanowna Pani” itp.
Niegrzecznie jest pisać np.: „Jakie jest księdza zdanie”, „Co ks sądzi o”, „Chciałbym ks. zapytać” itp.
Jest także niegrzeczne tytułować adresata raz dużą, a raz małą literą – ewidentny brak szacunku. Nonszalancja!
Ta sama reguła odnosi się do zaimków dzierżawczych i osobowych w drugiej osobie liczby pojedynczej i mnogiej (chociaż stosowanie zaimków osobowych w drugiej osobie liczbie pojedynczej i mnogiej – „Ty”, „Wy” – w ogólności nie wydaje się delikatną formą przy bezpośrednim zwracaniu się do konkretnych osób). Poprawne zatem i nie uchybiające grzeczności będą sformułowania: „ucieszył mnie Twój list”, „list Pański otrzymałem” itp.
Takie są wymogi ortografii grzecznościowej. Doceńmy te szlachetne reguły naszego ojczystego języka. W nich wyraża się piękno języka i piękno odniesień międzyludzkich.
Braki nadrabiajmy. Błędy poprawiajmy. Za popełnione niestosowności przepraszajmy. I piszmy poprawnie! Także w piśmie możemy i powinniśmy wyrażać szacunek dla naszych interlokutorów.
Mówimy o wysokich standardach, jakie przystoją rzymskiemu katolikowi.
„Plastrem miodu słowa ozdobne” (Prz 16, 24)!
Rada Języka Polskiego odpowiada tutaj
O pokrewnej tematyce czytajmy tutaj
Pornografia jest grzechem śmiertelnym, obrażającym Pana Boga i niszczącym człowieka, co prowadzi do wiecznego potępienia, o ile się człowiek nie nawróci.
Św. Pius X, prawowity i święty papież, odnosząc się do treści, które wykoślawiają nieomylną doktrynę katolicką i deformują nienaruszony depozyt wiary, pisze: „Są one nie mniej zgubne, niż druki pornograficzne, a nawet może gorsze od tych ostatnich, gdyż zatruwają życie chrześcijańskie u źródła” (encyklika Pascendi Domini gregis).
Rozumiejmy najwyższą powagę kwestii.
„Doskonałym Twym sługą jest ten,
kto nie stara się usłyszeć od Ciebie, czego pragnie,
ale kto pragnie tego, co od Ciebie usłyszał”.
(św. Augustyn, Wyznania)
„Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno” (1 Kor 13, 12).
„Pan spogląda z nieba, widzi wszystkich ludzi” (Ps 33, 13)
Kapłan może widzieć rzeczywistość Bożą niejasno.
Pan Bóg każdą odprawianą Mszę Świętą widzi dokładnie.
Źródłami Objawienia Bożego są Tradycja i Pismo Święte. Objawienie Boże jest niezmienne.
Niezmienność Objawienia ma swój fundament w Bogu samym, „u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności” (Jk 1, 17).
Maryjo, Gwiazdo starej katechizacji, módl się za nami.
„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 22-23).
Duch Święty jest dany na odpuszczenie grzechów. Otwarcie się na Ducha Świętego konkretyzuje się w szczerej, dobrej spowiedzi.
„A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14, 26).
Duch Święty jest Autorem niezmiennej Tradycji. Tradycja jest darem Ducha Świętego. Otwarcie się na Ducha Świętego konkretyzuje się w przyjęciu wiarą i rozumem Tradycji, której „winniśmy przypisywać takie samo znaczenie jak objawionemu słowu Bożemu, które jest zawarte w Piśmie Świętym” (Katechizm św. Piusa X).
Katolicka szkoła trwa!
Rzymski katolik kształci się. Rzymski katolik robi postępy – rok po roku i krok po kroku.
Przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego uczymy się pilnie stosownych śpiewów w języku Kościoła→
Zapraszam do nauki pilnej rzymskich katolików płci obojga!
Dzisiaj, na zakończenie czterodniowego przygotowania do uroczystości Zesłania Ducha Świętego, dokładnie nauczmy się śpiewu Sekwencji do Ducha Świętego.
Oto tekst i nagranie VIDEO.
Sekwencja do Ducha Świętego
Veni, Sancte Spiritus (Przybądź, Duchu Święty)
Veni, Sancte Spíritus,
et emítte cǽlitus
lucis túæ rádium.
Veni, pater páuperum,
veni, dator múnerum,
veni, lumen córdium.
Consolátor óptime,
dulcis hóspes ánimæ,
dulce refrigérium.
In labóre réquies,
in æstu tempéries,
in fletu solácium.
O lux beatíssima,
reple cordis íntima
tuórum fidélium.
Sine tuo númine,
nihil est in hómine,
nihil est innóxium.
Lava quod est sórdidum,
riga quod est áridum,
sana quod est sáucium.
Flecte quod est rígidum,
fove quod est frígidum,
rege quod est dévium.
Da túis fidélibus,
in te confidéntibus,
sácrum septenárium.
Da virtútis méritum,
da salútis éxitum,
da perénne gáudium.
Amen. Alleluia.
A tutaj mamy zebrane razem materiały, z których korzystamy w tych dniach:
Veni Sancte Spiritus→
Codziennie o wieczornej porze czynimy rachunek sumienia. Z wdzięcznością rozpamiętujemy cierpienia naszego Pana Jezusa Chrystusa podjęte z miłości do nas. W świetle Chrystusowej tajemnicy uświadamiamy sobie nasze grzechy, niedoskonałości, braki. Wzbudzamy akty skruchy i ufności. Przynosimy Zbawicielowi nasze utrudzenia i cierpienia. Z ufnością i pokorą prosimy o przebaczenie.
Skarby sztuki. Skarby muzyki. To ona, środkami sobie właściwymi, wyraża subtelne odniesienia ludzkiej duszy do Stwórcy.
Charles Gounod, O Divine Redeemer
Romantyczna stylistyka głosu, linii melodycznej, bogatej harmonii, zróżnicowania dynamicznego i kolorystycznego odzwierciedlają bogactwo niuansów duszy wołającej do Boga. Mistrzowskie wykonanie Jessye Norman.
Przepiękny śpiew, wyrażający ufność duszy doświadczonej cierpieniem i świadomością własnej grzeszności. Zróżnicowanie emocji i dynamiki odzwierciedla niepokój duszy, która odnosi dramat swojego życia do Boga, w szczerym akcie pokornej modlitwy, aż po wzruszającą konkluzję – ostatnie słowa i stonowane akordy – jak niezawodny akt ufności złożonej tylko w Bogu. Niespokojne serce ludzkie jedynie w Bogu znajduje pokój i ukojenie, spoczywa bezpiecznie tylko w Nim.
Trzeba wysłuchać do ostatnich słów, do ostatnich wybrzmiewających akordów… Piękno duszy skruszonej i ufającej. Spełnionej.
Ah! Turn me not away,
Receive me tho’ unworthy;
Hear Thou my cry,
Behold, Lord, my distress!
Answer me from thy throne,
Haste Thee, Lord to mine aid,
Thy pity shew in my deep anguish!
Let not the sword of vengeance smite me,
Though righteous thine anger,
O Lord! Shield me in danger, O regard me!
On Thee, Lord, alone will I call.
O Divine Redeemer! O Divine Redeemer!
I pray Thee, grant me pardon,
and remember not, remember not my sins!
Forgive me, O Divine Redeemer!
Night gathers round my soul;
Fearful, I cry to Thee;
Come to mine aid, O Lord!
Haste Thee, Lord, haste to help me!
Hear my cry! Save me Lord in Thy mercy;
Come and save me, O Lord!
Save, in the day of retribution,
From Death shield Thou me, O my God!
O Divine Redeemer, have mercy!
Help me, my Saviour!
„Strzeżcie się fałszywych proroków,
którzy przychodzą do was w owczej skórze,
a wewnątrz są drapieżnymi wilkami.
Poznacie ich po ich owocach”
(Mt 7, 15-16).
A św. Paweł tak głosił do pierwszych biskupów: „Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie” (Dz 20, 29-31).
Katolicka szkoła trwa!
Rzymski katolik kształci się. Rzymski katolik robi postępy – rok po roku i krok po kroku.
Przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego uczymy się pilnie stosownych śpiewów w języku Kościoła→
Najpierw wypada sobie dokładnie przyswoić teksty, najlepiej na pamięć, ucząc się od razu poprawnego akcentowania. A przynajmniej nauczmy się poprawnie i płynnie odczytywać zapisane modlitwy.
Zapraszam do nauki pilnej rzymskich katolików płci obojga!
Dzisiaj dokładnie nauczmy się Sekwencji do Ducha Świętego.
Oto tekst i nagranie AUDIO.
Sekwencja do Ducha Świętego
Veni Sancte Spiritus (Przybądź, Duchu Święty)
Veni, Sancte Spíritus,
et emítte cǽlitus
lucis túæ rádium.
Veni, pater páuperum,
veni, dator múnerum,
veni, lumen córdium.
Consolátor óptime,
dulcis hóspes ánimæ,
dulce refrigérium.
In labóre réquies,
in æstu tempéries,
in fletu solácium.
O lux beatíssima,
reple cordis íntima
tuórum fidélium.
Sine tuo númine,
nihil est in hómine,
nihil est innóxium.
Lava quod est sórdidum,
riga quod est áridum,
sana quod est sáucium.
Flecte quod est rígidum,
fove quod est frígidum,
rege quod est dévium.
Da túis fidélibus,
in te confidéntibus,
sácrum septenárium.
Da virtútis méritum,
da salútis éxitum,
da perénne gáudium.
Amen. Alleluia.
„Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia wywołanego żądzą na świecie. Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość. Gdy bowiem będziecie je mieli i to w obfitości, nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Komu bowiem ich brak, jest ślepym – krótkowidzem i zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów. Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa” (2 P 1, 3-11).
Na drodze świętości,
wobec naglących zadań płynących z Ewangelii,
problemu bezrobocia nie ma.
Katolicka szkoła trwa!
Rzymski katolik kształci się. Rzymski katolik robi postępy – rok po roku i krok po kroku.
Przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego uczymy się pilnie stosownych śpiewów w języku Kościoła→
Najpierw wypada sobie dokładnie przyswoić teksty, najlepiej na pamięć, ucząc się od razu poprawnego akcentowania. Dla łatwiejszego zrozumienia tekstów możemy posłużyć się zatwierdzonymi przekładami. Zapraszam do nauki pilnej rzymskich katolików płci obojga!
Zacznijmy od dokładnego nauczenia się Hymnu do Ducha Świętego – Veni Creator. Dzisiaj tekst i śpiew.
Hymn do Ducha Świętego
Veni Creator (O Stworzycielu Duchu przyjdź)
Veni Creátor Spíritus,
mentes tuórum vísita,
imple supérna grátia,
quæ tu creásti péctora.
Qui díceris Paráclitus,
Altíssimi donum Dei,
fons vivus, ignis cáritas,
et spiritális únctio.
Tu septifórmis múnere,
dígitus patérnæ déxteræ,
tu rite promíssum Patris
sermóne ditans gúttura.
Accénde lumen sénsibus,
infúnde amórem córdibus,
infirma nostri córporis
virtúte firmans pérpeti.
Hostem repéllas lóngius
pacémque dones prótinus;
ductóre sic te prǽvio
vitémus omne nóxium.
Per Te sciámus da Patrem
noscámus atque Fílium,
teque utriúsque Spíritum
credámus omni témpore.
Deo Patri sit glória,
et Fílio, qui a mórtuis
surréxit, ac Paráclito,
in sæculórum sǽcula.
Amen.
Jak odpowiedzialną jest sprawą wypowiadać się na tematy wiary! Każde słowo jest tutaj ważne, każde sformułowanie, każde zdanie. Już Arystoteles przestrzegał:
Parvus error in principio magnus est in fine.
„Mały błąd na początku staje się wielkim na końcu”.
Prawdę – prawdy wiary – poznajemy dzięki Bożemu Objawieniu. Źródłami Objawienia są Pismo Święte i Tradycja. Urząd Nauczycielski Kościoła ma święty obowiązek nie zmieniać, lecz niezmiennie zachować, autorytatywnie przekazywać i wiernie interpretować prawdę zawartą w Piśmie Świętym i Tradycji.
Nieodzowna dokładność i powściągliwość
Katolicka szkoła trwa!
Rzymski katolik kształci się. Rzymski katolik robi postępy – rok po roku i krok po kroku.
Przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego uczymy się pilnie stosownych śpiewów w języku Kościoła→
Najpierw wypada sobie dokładnie przyswoić teksty, najlepiej na pamięć, ucząc się od razu poprawnego akcentowania.
Dla łatwiejszego zrozumienia tekstów możemy posłużyć się zatwierdzonymi przekładami.
Pomocne do nauki będą nam trzy formy przekazu:
– TEKSTY (z zaznaczonymi akcentami),
– AUDIO (recytacja),
– VIDEO (śpiew).
Zapraszam do nauki pilnej rzymskich katolików płci obojga!
Zacznijmy od dokładnego nauczenia się Hymnu do Ducha Świętego.
Hymn do Ducha Świętego
Veni Creator (O Stworzycielu Duchu przyjdź)
Veni Creátor Spíritus,
mentes tuórum vísita,
imple supérna grátia,
quæ tu creásti péctora.
Qui díceris Paráclitus,
Altíssimi donum Dei,
fons vivus, ignis cáritas,
et spiritális únctio.
Tu septifórmis múnere,
dígitus patérnæ déxteræ,
tu rite promíssum Patris
sermóne ditans gúttura.
Accénde lumen sénsibus,
infúnde amórem córdibus,
infirma nostri córporis
virtúte firmans pérpeti.
Hostem repéllas lóngius
pacémque dones prótinus;
ductóre sic te prǽvio
vitémus omne nóxium.
Per Te sciámus da Patrem
noscámus atque Fílium,
teque utriúsque Spíritum
credámus omni témpore.
Deo Patri sit glória,
et Fílio, qui a mórtuis
surréxit, ac Paráclito,
in sæculórum sǽcula.
Amen.
Miód posiada właściwości zdrowotne. Powstały nawet specjalne wykazy, które informują nas o tym, jaki rodzaj miodu oddziaływuje pozytywnie na poszczególne sfery ludzkiego organizmu, stanowiąc remedium na takie czy inne dolegliwości, bądź też działając prewencyjnie, zapobiegawczo.
Należy spożywać z umiarem, oczywiście. Pismo Święte radzi, poleca: „Znalazłeś miód – tyle zjedz, ile trzeba” (Prz 25, 16).
Czy Ksiądz nam tu dzisiaj peroruje o kulinariach, o miodzie, o zdrowiu?
Oto sedno sprawy:
„Synu, jedz miód, bo jest dobry,
bo plaster miodu jest słodki dla podniebienia.
Podobnie – wiedz – mądrość dla twej duszy,
posiądziesz ją – przyszłe życie masz pewne,
nie zawiedzie cię twoja nadzieja”
(Prz 24, 13-14).
„Teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom” (Rz 13, 11-14).
Dopóki żyjemy na tej ziemi,
zawsze jest czas stosowny, aby powstać do życia gorliwego
– w łasce i świętości.
You must be logged in to post a comment.