Tag: Credo

Walka z pokusami (2/3)

„Bojowaniem jest żywot człowieczy na ziemi” (Hi 7, 1).

Nie mówimy o pokusach, na które narażalibyśmy się sami. Dobrowolne narażanie się na pokusę jest grzechem. Na pokusy nigdy nie powinniśmy się dobrowolnie narażać!
Mówimy natomiast o pokusach niezależnych od nas. Pan Bóg je dopuszcza, aby wydoskonalić naszą duszę.
Pokusa niezależna od nas nie jest grzechem. Grzechem jest zezwolenie na pokusę, ulegnięcie jej.
Pokusy, które mogą nas atakować przy wzroście życia duchowego, dotyczą między innymi wiary.
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus pod koniec ziemskiego życia cierpiała wielkie pokusy przeciwko wierze. Nie uległa im.
O. Garrigou-Lagrange OP pisze: „W pokusach przeciw wierze nie trzeba odpowiadać wrogowi ani okazywać, że się rozumie to, co on mówi. Trzeba odrzucać te pokusy lub raczej wzbijać się ponad nie intensywniejszymi aktami wiary; Pan Bóg je dopuszcza jedynie, by służyły naszemu postępowi”.

„Gdy noc ducha jest bardziej oczyszczająca i poprzedza zjednoczenie przemieniające, zdarza się nieraz, że ma ona w pewnym stopniu charakter wynagradzający [ekspiacyjny] za bliźniego. Można to stwierdzić np. w żywocie św. Wincentego à Paulo […], gdzie mowa jest o tym, że przyjął on cierpienie w intencji pewnego doktora Sorbony, bardzo dręczonego pokusami przeciwko wierze; św. Wincenty à Paulo musiał wtedy sam opierać się w ciągu czterech lat tak silnym pokusom przeciw tej cnocie, że pytał sam siebie, czym im ulega, czy nie. Wtedy to właśnie napisał Credo na kartce papieru, którą położył na sercu, a gdy pokusa stawała się gwałtowniejszą, przyciskał kartkę do serca, by samemu sobie dać zewnętrzny znak swej wierności. U kresu tych czterech lat wiara Wincentego à Paulo znacznie wzrosła przez wszystkie akty heroiczne, które musiał pełnić, przebywając ten tunel” (O. Réginald Garrigou-Lagrange OP, Trzy okresy życia wewnętrznego).

Jeśli zaatakują nas pokusy przeciw wierze, uciekajmy się do Pana Boga i gorliwie odmawiajmy Credo oraz akt wiary:

AKT WIARY

Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
wierzę, w coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.


Treści katolickie czytajmy codziennie:
   sacerdoshyacinthus.com
   verbumcatholicum.com
   actualia.blog
Dalsze krzewienie powyższych adresów – w Polsce i za granicą –
będzie współpracą w dobrym dziele. A.M.D.G.

Jedność, ale jaka?

Et unam sanctam cathólicam et apostólicam Ecclésiam.
Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.

Trudno mówić o jedności katolickiej w przypadku religijnej komitywy z ludźmi, których większość wprawdzie uznaje za prawowitych pasterzy, ale którzy nie wyznają wiary katolickiej. Statystyka nie jest kryterium prawdziwości. Kto nie wyznaje wiary katolickiej, ten sam wyłącza się z jedności katolickiej. Kto nie wyznaje wiary katolickiej, pozostaje poza obrębem jedności katolickiej.
Co to jest jedność katolicka, tego uczy tradycyjna katolicka teologia.
Z Katechizmu prawowitego papieża, św. Piusa X:
„Dlaczego powiada się, że Kościół jest jeden?
Powiada się, że Kościół jest jeden, gdyż jego dzieci ze wszystkich epok i miejsc są zjednoczone w tej samej wierze, tej samej liturgii, w tym samym prawie, w uczestnictwie w tych samych sakramentach, pod władzą tej samej głowy, czyli papieża”.

Ecclesia ibi est, ubi fides vera est.
„Kościół jest tam, gdzie jest prawdziwa wiara”
(św. Hieronim, Doktor Kościoła).


treści katolickie:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
twitter.com/SacHyacinthus
YouTube

Credo

Dziecko się modli (1)

Sine fide autem impossibile est placere Deo. Credere enim oportet accedentem ad Deum, quia est, et inquirentibus se remunerator sit.
„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (Hbr 11, 6).

Akt wiary

Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
wierzę, w coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.


treści katolickie:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
twitter.com/SacHyacinthus
YouTube