Kazanie na Boże Narodzenie, 25.12.2021 r.
Msza Święta w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB.
Lekcja: Hbr 1, 1-12
Ewangelia: J 1, 1-14
Boże Narodzenie.
Kazanie Św. Leona Wielkiego na Boże Narodzenie.
Uczcić Boży Majestat Jezusa Chrystusa:
– związać się wyłącznie z Mszą Świętą w rycie rzymskim,
– z wielkim szacunkiem odprawiać modlitwę po Komunii Świętej,
– klękać przed Bogiem.
.
Postawa klęcząca przed Bogiem sytuuje się w samym centrum odniesienia człowieka do Boga. Nie jest gestem li tylko zewnętrznym czy formalnym.
Ks. Robert Mäder w swoich rozważaniach antyliberalnych Jestem katolikiem!, wychodząc od ewangelicznego epizodu kuszenia Pana Jezusa, wyartykułował tę prawdę ze szlachetną przejrzystością. Podkreślmy cztery zdania spośród wielu istotnych:
„«Dam ci wszystkie królestwa i ich bogactwa, jeśli upadłszy, oddasz mi pokłon. Daję wszystko. W zamian żądam tylko pokłonu». Ale właśnie ten pokłon jest dla Chrystusa główną rzeczą. Właśnie o ten pokłon chodzi we wszystkich walkach ducha w dziejach świata. Czy zgiąć kolana przed Bogiem, czy przed Lucyferem i światem? Chrystianizm jest religią zginającą kolana i uniżającą się przed Bogiem. Pogaństwo – i stare i nowe – jest religią pokłonów i uniżania się przed stworzeniem, przed boginią – światowością i jej oblubieńcem szatanem. Albo jedno, albo drugie. Albo służba Boża, albo bałwochwalstwo!
Dziś dzieje się tak samo. Nikt przecież nie wierzy, aby usunięto bałwochwalstwo przez zniszczenie starych bożków. Bogi znikły, bałwochwalstwo pozostało. Bałwochwalstwo w postaci czci liberalnej dla państwa. Bałwochwalstwo w kapitalistycznej czci złotego cielca. Bałwochwalstwo jako komunistyczno-socjalistyczna religia przyszłego raju. Bałwochwalstwo jako ślepa wiara w wiedzę. Bałwochwalstwo – niewolnictwa mody. Bałwochwalstwo – kult bogini, bogini Wenus, kult ciała. A zatem albo służba Boża, albo bałwochwalstwo! Jeżeli ma się wybierać między tymi dwiema służbami, to nie może być wątpliwości, która więcej odpowiada godności ludzkiej. Prawdziwie wolni ludzie zginają kolana przed Jednym i mówią z Chrystusem: Idź precz, szatanie! Albowiem napisane jest: «Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz i Jemu samemu będziesz służyć!»”.
Postawa klęcząca sytuuje się zatem w samym centrum duchowego zmagania duszy ludzkiej, ludzkich decyzji i ludzkiego wyboru wiary – za Bogiem, przeciw siłom ciemności. Zgiąć kolana przed Chrystusem oznacza uznać Jego Bóstwo, Jego królewską godność, majestat, dobroć i potęgę.
Odmowa zgięcia kolan przed Chrystusem jest służbą diabłu.
Jesteśmy w samym sercu Ewangelii.
Kazanie na Boże Narodzenie, wygłoszone 25.12.2020 r. w kościele pw. Św. Józefa Rzemieślnika w Międzyborzu, podczas Mszy Świętej w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB
.
Skoro dziecko już stoi na własnych nogach, biega, rozumie, mówi, będzie też w stanie przyjąć pierwsze pouczenie o obecności Pana Jezusa – Najświętszego Sakramentu, w tabernakulum.
Skoro dziecko już stoi na własnych nogach, biega, rozumie, mówi, będzie też w stanie zgiąć kolana – uklęknąć przed Panem Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie, w tabernakulum.
Przyklękamy:
– wchodząc do kościoła,
– wychodząc z kościoła,
– przechodząc przez środek kościoła, zwłaszcza jeśli w centrum ołtarza znajduje się tabernakulum z Najświętszym Sakramentem.
Tych reguł uczmy dzieci od najmłodszych lat. Nie jest właściwe, jeśli mama i tato przyklękają, a dziecko po wejściu do kościoła biegnie sobie swobodnie do ławki. Nie wystarczy dać dziecku dobry przykład, samemu klękając. Trzeba dziecko nauczyć klękać i klękania wymagać. Między innymi w trzech okolicznościach wyżej wspomnianych.
ut in nómine Jesu omne genu flectatur
„aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano” (Flp 2, 10).
Religia katolicka jest twarda dla kolan, lecz zbawienna dla duszy.
Et intrántes domum, invenérunt púerum cum María matre eius, et procidéntes adoravérunt eum.
„Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon” (Mt 2, 11).
Oto układ w prawdzie – Boży układ: poganin klęka przed Jezusem Chrystusem, którego ze szczerością i z trudem szukał.
Układ zdegenerowany – anty-Boży układ byłby, gdyby: katolik klękał przed pogaństwem, całował je po rękach i nogach, i księgach, a przed Chrystusem nie zgiął kolana.
Msza Święta w tradycyjnym rycie rzymskim jest aktem kultu pełnym pokory wobec Pana Boga. Kolano zgina się w tej katolickiej Mszy Świętej – podczas Konsekracji, Komunii Świętej, na błogosławieństwo, którego udziela kapłan i w wielu innych momentach.
„Bo kto gardzi uniżeniem, nie może dostąpić zbawienia”
(św. Beda Czcigodny).
W katolickiej rodzinie domownicy rano i wieczorem klękają do pacierza.
Istotnym elementem odniesienia człowieka do Pana Boga jest postawa klęcząca. Uwzględnia ona złożoność duchowo-cielesną człowieka i komplementarność aspektu wewnętrznego i zewnętrznego katolickiego kultu.
Tu i ówdzie powraca zwodnicza argumentacja, iż w odniesieniu człowieka do Boga nieważne są gesty, lecz tylko to, co mamy w sercu. Jest to argumentacja nieludzka i niekatolicka, bo nie uwzględnia złożoności duchowo-cielesnej człowieka i nie uwzględnia komplementarności aspektu wewnętrznego i zewnętrznego katolickiego kultu.
Postawę klęczącą w perspektywie duchowej pięknie ukazuje ks. Robert Mäder, pisząc o niej w książce Jestem katolikiem! Nie tylko ukazuje jej zasadność, ale jej centralne miejsce w odniesieniu człowieka do Boga:
„«Dam ci wszystkie królestwa i ich bogactwa, jeśli upadłszy, uczynisz mi pokłon. Daję wszystko. W zamian żądam tylko pokłonu». Ale właśnie ten pokłon jest dla Chrystusa główną rzeczą. Właśnie o ten pokłon chodzi we wszystkich walkach ducha w dziejach świata. Czy zgiąć kolana przed Bogiem, czy przed Lucyferem i światem? Chrystianizm jest religią, zginającą kolana i uniżającą się przed Bogiem. Pogaństwo i stare i nowe jest religią pokłonów i uniżania się przed stworzeniem, przed boginią – światowością i jej oblubieńcom szatanem. Albo jedno, albo drugie. Albo służba Boża, albo bałwochwalstwo!
Dziś dzieje się tak samo. Nikt przecież nie wierzy, aby usunięto bałwochwalstwo przez zniszczenie starych bożków. Bogi znikły, bałwochwalstwo pozostało. Bałwochwalstwo w postaci czci liberalnej dla państwa. Bałwochwalstwo w kapitalistycznej czci złotego cielca. Bałwochwalstwo jako komunistyczno-socjalistyczna religia przyszłego raju. Bałwochwalstwo jako ślepa wiara w wiedzę. Bałwochwalstwo – niewolnictwa mody. Bałwochwalstwo – kult bogini, bogini Wenus, kult ciała. A zatem albo służba Boża, albo bałwochwalstwo! Jeżeli ma się wybierać między tymi dwiema służbami, to nie może być wątpliwości, która więcej odpowiada godności ludzkiej. Prawdziwie wolni ludzie zginają kolana przed Jednym i mówią z Chrystusem: Idź precz, szatanie! Albowiem napisane jest: «Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz i Jemu samemu służyć!»” (Ks. Robert Mäder, Jestem katolikiem!, Te Deum, Warszawa 2000, s. 57-58).
W języku polskim kwestię przybliżają m.in. dwa opracowania będące jednoznaczną apologią postawy klęczącej, zwłaszcza przy przyjmowaniu Komunii Świętej:
„Bo kto gardzi uniżeniem, nie może dostąpić zbawienia”
(Św. Beda Czcigodny)
Słyszy się tu i ówdzie, że niektórzy przewracają się w kościele.
Rzymski katolik przed Panem Bogiem klęka – trzeźwo i pokornie.
Królowie polscy przyjmowali Komunię Świętą klęcząc.
