Pan Jezus, ustanawiając Sakrament Pokuty, po swoim Zmartwychwstaniu przyszedł do swoich uczniów, „tchnął na nich i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego; którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane” (J 20, 22-23).

Św. Teresa z Avili wołała do kapłanów: „Kaznodzieje moi, prawcie kazania, a prawcie je przeciw niegodnym spowiedziom, albowiem wskutek złych spowiedzi więcej niż połowa chrześcijan idzie na potępienie”.

Spowiedź generalna

Spowiedź generalna jest spowiedzią z dłuższego czasu, na przykład z kilku lat, albo z całego życia.
Spowiedź generalną mamy obowiązek odprawić, kiedy na skutek poważnych zaniedbań nie spowiadaliśmy się dobrze.
Na przykład:

– robiliśmy pobieżny rachunek sumienia, nie dokładając starań, aby przypomnieć sobie dokładnie wszystkie popełnione przez nas grzechy ciężkie,
– spowiadaliśmy się bez żalu za grzechy,
– spowiadaliśmy się bez mocnego postanowienia poprawy,
– zatailiśmy grzech ciężki, czyli nie wyznaliśmy popełnionego grzechu ciężkiego (na przykład przez wstyd),
– nie odprawialiśmy zadanej przez kapłana pokuty,
– z zasady podchodziliśmy do spowiedzi lekko, bez poważnego przygotowania i rzetelnej troski o dobre jej odprawienie.

Spowiedź generalna, nawet jeśli nie bylibyśmy do niej zobowiązani, jak w przypadku powyższych powodów, może być bardzo pożyteczna dla duszy, która zwykle spowiada się dobrze, ale chce rozpocząć nowy, gorliwszy etap swojego życia i z pokorą przedstawić Panu Bogu wszystkie grzechy popełnione w swoim życiu, żałując za nie, a w ten sposób zyskać obfitszą pomoc łaski Bożej dla prowadzenia świętego życia.
Byli Święci, którzy w swoim życiu kilka razy odprawiali spowiedź generalną – nie dlatego, jakoby ich spowiedzi były złe, ale dla ugruntowania się w pokorze i dla zyskania obfitszych łask od Pana Boga, dla uświęcenia swojej duszy.
Nie wystarczy przystąpić do spowiedzi generalnej. Można bowiem spowiedź generalną odprawić źle.
Do spowiedzi generalnej należy przygotować się dobrze.
Spowiedź generalną należy odprawić dobrze.

Jeśli łaska Boża prowadzi naszą duszę do odprawienia spowiedzi generalnej, powinniśmy się przygotować dobrze – dokładnie – i taką spowiedź odprawić dobrze – dokładnie.

1. Zanim rozpoczniemy przygotowanie do spowiedzi generalnej, módlmy się o dobre przygotowanie i o dobre odprawienie spowiedzi, odmawiając w tej intencji codziennie Litanię do św. Józefa.
2. Koniecznie przed rozpoczęciem przygotowania do spowiedzi generalnej przeczytajmy uważnie książkę o dobrej spowiedzi, przynajmniej jedną z tych trzech polecanych, a najlepiej wszystkie trzy.

Książki są stale do nabycia w tutejszym duszpasterstwie, w kruchcie: wejście

3. Rachunek sumienia – dokładny, szczegółowy, precyzyjny (aby nie trzeba było powtarzać spowiedzi generalnej z racji pobieżnego rachunku sumienia i zapomnienia grzechów ciężkich) – dobrze jest zrobić na piśmie (w dyskrecji), bez pośpiechu. Zaraz po spowiedzi ten wykaz grzechów niszczymy.
4. Dokładnie wypełnijmy 5 warunków dobrej spowiedzi – wszystkie pięć:

Rachunek sumienia,
Żal za grzechy,
Mocne postanowienie poprawy,
Wyznanie grzechów, czyli szczera spowiedź,
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

5. Zarówno przy rachunku sumienia, jak i przy wyznaniu grzechów ciężkich w konfesjonale, mamy obowiązek zachować wymóg integralności, to znaczy podajemy dokładnie: o jaki grzech chodziło, ważniejsze okoliczności oraz liczbę grzechów (rodzaj, okoliczności, liczba).
6. Spowiadajmy się u kapłana nieskazitelnej katolickiej ortodoksji doktrynalnej, nawet jeśli trzeba dojechać 100 kilometrów albo więcej.
7. Przy przystąpieniu do spowiedzi generalnej będzie wysoce stosowne (o ile jeszcze tego nie uczyniliśmy) podjęcie decyzji związania się wyłącznie, dożywotnio i nieodwołalnie z kultem katolickim – Mszą Świętą w rycie rzymskim.
8. Do konfesjonału przychodzimy bez telefonu komórkowego.

Pożyteczne będzie także wysłuchać z uwagą pięciu kazań
o pięciu warunkach dobrej spowiedzi: wejście

Kto przygotowuje się do spowiedzi generalnej, niech starannie uwzględni powyższe przypomnienia elementarne. Dla dobra własnej duszy!

Pro Christo ergo legatióne fúngimur, támquam Déo exhortánte per nos. Obsecrámus pro Christo, reconciliámini Déo.
„Za Chrystusa więc poselstwo sprawujemy, jakby Bóg napominał przez nas. Prosimy za Chrystusa: pojednajcie się z Bogiem” (2 Kor 5, 20).

Treści katolickie czytajmy codziennie:
   sacerdoshyacinthus.com
   verbumcatholicum.com
   actualia.blog
Dalsze krzewienie powyższych adresów – w Polsce i za granicą –
będzie współpracą w dobrym dziele. A.M.D.G.