W modlitwie nie ustawajmy!
LITANIE, które poleca Kościół – pobożnie odmawiane – są godnym uczczeniem Pana Boga, Matki Bożej i Św. Józefa, a nam przyniosą łask niemało i utwierdzą nas w katolickiej pobożności. Lex orandi – lex credendi.
W naszych modlitwach miejmy na uwadze:
– Litanię do Najświętszego Imienia Jezus,
– Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa,
– Litanię do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana,
– Litanię do Najświętszej Maryi Panny (Loretańską),
– Litanię do św. Józefa.
Oremus!
Powróćmy do tradycyjnych katolickich praktyk pobożności!
Kazanie na IV Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego wygłoszone 2.07.2017.
Fragment kazania:
Drodzy wierni, tak jak wiele elementów życia katolickiego, w ostatnich pięćdziesięciu latach, tak i modlitwa – zwłaszcza osobista i rodzinna – uległa degradacji, modyfikacji, atrofii. Mamy do czynienia z powszechnym zjawiskiem porzucenia tradycyjnej katolickiej pobożności na rzecz nurtów judeo-protestancko-emocjonalno-antropocentrycznych. Zjawisko niebezpieczne, bo modlitwa jest ściśle powiązana z wiarą (lex orandi – lex credendi). Jeśli nie modlisz się po katolicku, nie będziesz po katolicku wierzył. Jeśli nie modlisz się po katolicku, katolikiem być przestaniesz. Skutki już widzimy od ponad pięćdziesięciu lat: wiele osób uważających się za katolików uważa, że wszystkie religie są dobre. Wielu nie robi sobie problemu i staje w jednym rzędzie do wspólnej modlitwy z ludźmi innych wiar i religii – proceder całkowicie niekatolicki o znamionach herezji i apostazji. Odchodzi się od głębi tajemnic Chrystusowych a koncentruje się uwagę na człowieku i jego potrzebach. I zdarza się niejednokrotnie, że teksty niejednej współczesnej Drogi Krzyżowej nie mówią prawie nic o głębi cierpień Zbawiciela a mówią prawie wyłącznie o człowieku i o jego sprawach. Ogólnie można powiedzieć, że nurty nowej religijności dryfują w kierunku człowieka i jego spraw, ze szkodą dla wymiaru teologicznego i mistycznego, charakteryzującego modlitwę katolicką. Deformacja i dechrystianizacja. Antropocentryzm. Droga do ateizmu.
Trzeba na nowo odkrywać i praktykować skarb katolickiej pobożności. Trzeba przywrócić do łask – w modlitwie osobistej, rodzinnej i w Kościele – tradycyjne praktyki pobożności, które pięknie kształtowały pokolenia w godnej służbie Bożej.
Godne uczczenie Pana Boga i nasz postęp duchowy w znacznej mierze zależą od modlitwy, jako istotnego wyrazu cnoty pobożności.
Katolik preferuje praktyki modlitewne z dawna polecane przez Kościół Katolicki.
Mamy swoją książeczkę do nabożeństwa – dawną, z Biblioteki ’58! W domu mamy swoje miejsce modlitwy, poświęcony Krzyż, poświęcony obraz Matki Bożej. Rano i wieczorem klękamy do pacierza – z szacunkiem czynimy Znak Krzyża, odmawiamy Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Aniele Boży, wieczorem robimy jeszcze rachunek sumienia zakończony Aktem żalu.
Wśród swoich praktyk pobożności mamy: modlitwę Anioł Pański, Różaniec, Drogę Krzyżową. Cenimy sobie litanie (ileż w nich szlachetnych wezwań, które wprowadzają nas w Boże tajemnice!): Litania do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, do Najświętszej Maryi Panny (loretańska), do św. Józefa, do Wszystkich Świętych.
Chętnie, w naszej modlitwie, dajemy miejsce łacinie – językowi Kościoła Katolickiego.
Dzięki katolickim modlitwom zachowamy katolicką wiarę – z pokolenia na pokolenie – i w sposób godny uczcimy Pana Boga. Katolik preferuje praktyki modlitewne z dawna polecane przez Kościół Katolicki. Katolik modli się osobiście, modli się w domu, w rodzinie.
Godne uczczenie Pana Boga i nasz postęp duchowy w znacznej mierze zależą od modlitwy, jako istotnego wyrazu cnoty pobożności.
Katolik preferuje praktyki modlitewne z dawna polecane przez Kościół Katolicki.
Mamy swoją książeczkę do nabożeństwa (Biblioteka ’58!). W domu mamy swoje miejsce modlitwy, poświęcony Krzyż, obraz Matki Bożej. Rano i wieczorem klękamy do pacierza – odmawiamy Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Aniele Boży, wieczorem robimy rachunek sumienia zakończony Aktem żalu. Każdy dzień rozpoczynamy i kończymy starannie i z czcią czynionym znakiem Krzyża Świętego.
Wśród swoich praktyk pobożności mamy: modlitwę Anioł Pański, Różaniec, Drogę Krzyżową, Akt wiary, nadziei i miłości. Cenimy sobie litanie (ileż szlachetnych wezwań, które wprowadzają nas w Boże tajemnice!): Litania do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, do Najświętszej Maryi Panny (loretańska), do św. Józefa, do Wszystkich Świętych.
Lex orandi – lex credendi. Dzięki katolickim modlitwom zachowujemy katolicką wiarę – z pokolenia na pokolenie – i w sposób godny czcimy Pana Boga. Katolik preferuje praktyki modlitewne z dawna polecane przez Kościół Katolicki.
Zamiast dawać posłuch sezonowym nurtom judeoprotestanckiej proweniencji, kształtujmy swoje życie duchowe w oparciu o niezawodne wskazania Kościoła Katolickiego i tradycyjne katolickie praktyki pobożności. W skarbcu Kościoła Katolickiego mamy kult Świętych – niezawodny.
Czytajmy żywoty Świętych.
Módlmy się do Świętych.
Naśladujmy Świętych.
Św. Józef wspomoże nas niezawodnie – zwłaszcza w kwestii najważniejszej: zbawienia duszy. Więcej tutaj
Módlmy się, odmawiając codziennie Litanię do św. Józefa oraz modlitwę do św. Józefa po Różańcu. Więcej tutaj
Św. Józefie, módl się za nami.
Jest coś niezwykle pięknego w posiadaniu i używaniu
własnej katolickiej książeczki do nabożeństwa.
You must be logged in to post a comment.