O rzetelnym rozumieniu kwestii i o dojrzałości naszej wiary będzie świadczyć nie tylko jakieś zainteresowanie Tradycją (rozumianą tak, jak ją przez wieki rozumiał Kościół Katolicki), ale konsekwentna decyzja: wiążę się wyłącznie, dożywotnio i nieodwołalnie z kultem katolickim – Mszą Świętą w rycie rzymskim.
Sola Scriptura. Samo Pismo Święte.
Herezja luterska.
A po katolicku, czyli prawdziwie?
Non solum…, sed etiam…
Nie tylko…, lecz także…
Non solum Scriptura, sed etiam Traditio.
Nie tylko Pismo Święte, lecz także Tradycja.
Naucza Papież Św. Pius X w Katechizmie:
Gdzie są zawarte prawdy objawione przez Boga?
Prawdy objawione przez Boga są zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji.
Iluż to ludzi ochrzczonych przy różnego rodzaju debatach odwołuje się do Pisma Świętego. O Tradycji nawet nie pomyślą. Herezja sola Scriptura – jeśli nie subiektywnie per negationem (przez świadomą decyzję zanegowania Tradycji), to przynajmniej obiektywnie per omissionem (przez pominięcie Tradycji de facto).
Źródłami Objawienia Bożego są Tradycja i Pismo Święte.
Nie jest to partykularna religijna opinia katolików, którą na zasadzie równouprawnienia można zestawiać z innymi religijnymi opiniami. Taka jest obiektywna prawda.
Elementarny schemat zostanie nam w pamięci do grobowej deski. Wtedy będziemy katolikami i będziemy myśleć po katolicku, i będziemy argumentować po katolicku.
A schemat elementarny jest taki:
OBJAWIENIE BOŻE
↙ ↘
TRADYCJA PISMO ŚWIĘTE
Więcej katolickiej nauki elementarnej na temat Tradycji znajdziemy – tutaj
„Tradycji winniśmy przypisywać takie samo znaczenie, jak objawionemu słowu Bożemu, które jest zawarte w Piśmie Świętym” (Katechizm Katolicki św. Piusa X).
„Prawdy objawione przez Boga są zawarte w Piśmie Świętym i w Tradycji” (Katechizm Św. Piusa X).
Źródłami Objawienia Bożego są: Tradycja i Pismo Święte. Objawienie Boże jest prawdziwe.
Pan Bóg objawia prawdę. Tradycja objawia prawdę. Pismo Święte objawia prawdę.
Akt wiary
Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
wierzę, w coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.
„Tradycji winniśmy przypisywać takie samo znaczenie, jak objawionemu Słowu Bożemu, które jest zawarte w Piśmie Świętym” (Katechizm Św. Piusa X).
Źródłami Objawienia Bożego są Tradycja i Pismo Święte, rozumiane tak, jak je przez wieki rozumiał Kościół Katolicki – jedyny prawdziwy Kościół, jedyny Kościół założony przez Jezusa Chrystusa (zob. Mt 16, 17-19).
Św. Pius X w Katechizmie naucza: „Tradycji winniśmy przypisywać takie samo znaczenie, jak objawionemu słowu Bożemu, które jest zawarte w Piśmie Świętym”.
Kto zatem odrzuca lub pomija, lub zmienia Pismo Święte bądź Tradycję, nie jest katolikiem. Wyznaje zmienioną, fałszywą religię.
Kapłan katolicki, kapłan wierny, to zatem kapłan wierny Objawieniu Bożemu, którego źródłami są Tradycja i Pismo Święte, rozumiane tak, jak je przez wieki rozumiał Kościół Katolicki – jedyny prawdziwy Kościół, jedyny Kościół założony przez Jezusa Chrystusa (zob. Mt 16, 17-19).
Jako że Tradycja jest przez wielu traktowana jako archiwalny dodatek opcjonalny, modląc się o nowe powołania kapłańskie – zwłaszcza w głośnej modlitwie – dodawajmy zawsze: wierne Tradycji.
Tak mówmy: – Módlmy się o nowe i liczne powołania kapłańskie, wierne Tradycji.
Modląc się w ten sposób, spełniamy polecenie Pana Jezusa: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje” (Mt 9, 37-38).
Modląc się w ten sposób, modlimy się o katolickich duchownych.
Istotę liberalizmu określa Kard. Louis Billot jako „brak związku pomiędzy tezami a działaniami”.
Nie wystarczy gruntownie poznawać odwiecznej katolickiej doktryny (systematyczna lektura tradycyjnych katechizmów).
Przybywa duchownych i wiernych świeckich, którzy już wiedzą sporo – przeczytali i czytają treści katolickie, odkrywające odwieczne skarby katolickiej Tradycji, w aspekcie kultu, doktryny i moralności.
Za pogłębionym dzięki lekturze poznaniem, niech idą nasze decyzje katolickie, miłe Niebu, oraz praktyka!
Poznanie – decyzje – praktyka.
Objawienie Boże
↙ ↘
Pismo Święte Tradycja
Vade, osténde te sacerdóti.
„Idź, ukaż się kapłanowi” (Mt 8, 4).
Jezus Chrystus, kiedy po swoim zmartwychwstaniu spotkał się z Apostołami, „tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane»” (J 20, 22-23). W ten sposób Pan Jezus ustanowił Sakrament Pokuty.
Człowiek popełnia grzech. Konsekwencją grzechu ciężkiego jest wieczne potępienie, piekło. Poważna sprawa!
Jedynym sposobem uzyskania odpuszczenia grzechów jest Sakrament Pokuty – dobra, szczera spowiedź, z wiernym wypełnieniem 5 warunków dobrej spowiedzi.
Mogą być sytuacje, gdy ktoś nie ma dostępu do katolickiego konfesjonału. Wtedy, aby uzyskać od Pana Boga odpuszczenie swoich grzechów, powinien szczerze wzbudzić w swoim sercu akt żalu doskonałego, czyli podejmowanego z miłości do Pana Boga:
Ach, żałuję za me złości,
jedynie dla Twej miłości.
Bądź miłościw mnie, grzesznemu,
do poprawy dążącemu.
Taki akt jednak musi zawierać w sobie intencję wyspowiadania się jak najszybciej, skoro tylko będzie to możliwe.
Są dusze, które dzięki łasce Bożej odkrywają skarby Tradycji, czyli de facto skarby wiary katolickiej. Wiara katolicka bowiem opiera się na Objawieniu Bożym, którego źródłami są Tradycja i Pismo Święte. Bez Tradycji – rozumianej tak, jak ją przez wieki rozumiał Kościół – nie ma wiary katolickiej. Jest inna wiara. Nie prowadząca do zbawienia. Taka jest nauka katolicka. Pewna!
Jeśli zatem mówimy o kimś, na przykład o kapłanie, że jest wierny Tradycji, mówimy, że jest katolikiem.
Dla dobra własnej duszy:
– Nie wystarczy czytać tradycyjnych katolickich katechizmów.
– Nie wystarczy biegać na tradycyjną Mszę Świętą.
– Nie wystarczy słuchać kapłana nieskazitelnej ortodoksji katolickiej.
– Nie wystarczy czytać słów kapłana nieskazitelnej ortodoksji katolickiej.
– Nie wystarczy rozmawiać z kapłanem nieskazitelnej ortodoksji katolickiej.
Dla dobra własnej duszy, trzeba u kapłana nieskazitelnej ortodoksji katolickiej spowiadać się. Trzeba przystępować do Sakramentu Pokuty u kapłana nieskazitelnej ortodoksji katolickiej. W konfesjonale otrzymamy dary zbawienne: odpuszczenie naszych grzechów, łaskę uświęcającą i pouczenie prawdziwe.
Może ktoś taką decyzję chciał podjąć, miał taką dobrą myśl. Ale… przyleciało drapieżne ptactwo i dobre ziarno wydziobało…
Są dusze, które taką dobrą decyzję podjęły i praktykują regularnie spowiedź u kapłana wiernego Tradycji.
Czasy zamętu powszechnego. Trzeba ogólnie powiedzieć, że diabeł w bardzo wielu duszach skutecznie wygasił troskę o zbawienie i zainteresowanie konfesjonałem.
W czasach zamętu powszechnego nie pobłądzimy, jeśli będziemy się trzymać skromnej kapłańskiej rady:
Przystępujmy do spowiedzi u kapłana nieskazitelnej ortodoksji katolickiej, sprawującego tradycyjne sakramenty, nawet jeśli trzeba dojechać 100 kilometrów.
Spowiadajmy się co miesiąc i zawsze jak najszybciej, gdybyśmy mieli nieszczęście popełnić grzech ciężki. Nie ma sprawy ważniejszej niż troska o zbawienie duszy.
Zdaje się, że wiele dusz nie zdaje sobie sprawy z ważności powyższych decyzji. Zbawiennych!
Więcej o dobrej spowiedzi – tutaj
Źródłami Objawienia Bożego są: Pismo Święte i Tradycja.
„Tradycji winniśmy przypisywać takie samo znaczenie,
jak objawionemu słowu Bożemu,
które jest zawarte w Piśmie Świętym” (Katechizm św. Piusa X).
Te dwa zdania będą nam przydatne, gdy będą nam mówić,
że mamy czytać Pismo Święte.
Katolickie rudimenta dotyczące Tradycji znajdziemy tutaj
†
Dnia 30 sierpnia 2019 roku zmarła w Warszawie
śp. GENOWEFA BRONIAREK
ur. 13 września 1958 roku w Świątkach k. Olsztyna
Niewiasta wielkiej wiary, modlitwy i ofiarności. Wielu kapłanom pomagała w drodze do katolickiej Tradycji. Była założycielką i pierwszym prezesem Prywatnego Katolickiego Stowarzyszenia Wiernych Tradycji Łacińskiej im. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus z siedzibą w Warszawie.
Przez wiele miesięcy bardzo cierpiała na nowotwór, ofiarując swoje cierpienia w intencji przywrócenia w Polsce i w Kościele tradycyjnej Mszy Świętej.
Zmarła zaopatrzona Sakramentami Świętymi przyjętymi w rycie tradycyjnym.
Ceremonie pogrzebowe rozpoczną się w czwartek 5 września 2019 o godz. 10.30
w kościele oo. Redemptorystów przy ul. Karolkowej 49 w Warszawie.
O godz. 10.00 będzie odmówiony Różaniec.
Pogrzeb na Cmentarzu Komunalnym Północnym przy ul. Wóycickiego
(od bramy północnej) o godz. 13.00.
Réquiem aetérnam dona ei, Dómine, et lux perpétua lúceat ei.
Requiéscat in pace.
Niestety, wielu przyjęło niekatolicki postulat: Nie krytykować.
Roztropne będzie zwracać uwagę na to, czy w tym, czy owym środowisku – odwołującym się do Tradycji – nie dochodzą do głosu nurty wygaszające należną krytykę błędów przeciwko nieskazitelnemu katolickiemu depozytowi wiary.
Jeśli Pan Bóg pozwoli:
Czasy zamętu powszechnego. Bywają sytuacje, że niektóre osoby, które w ostatnich latach deklarowały przywiązanie do Tradycji skończyły w doskonałej poprawności nowych doktryn i nowego kultu. Upadek to wielki!
Jest pytanie o powody – co się stało i dlaczego?
Ci, którzy zaczęli interesować się Tradycją i poczynili pierwsze kroki w jej kierunku, niechże dobrze wezmą sobie do serca słowa Apostoła Narodów: „Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł” (1 Kor 10, 12).
Cała prelekcja w języku angielskim:
Fragment powyższej wypowiedzi z napisami w języku polskim:
Napisy polskie możemy włączyć po rozpoczęciu odtwarzania,
klikając w prawym dolnym rogu na czwartą ikonkę od prawej.
„Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu
w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa!”
(Ef 5, 20).
Dzięki Bożej dobroci, 6 lutego 2014 roku, w pierwszy czwartek miesiąca, we Wrocławiu, odprawiłem po raz pierwszy Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim. Wybór wzmocniony 17 października 2016 roku decyzją wyłączną, na całe życie. Decyzja inspirowana z Nieba i przez Niebo chroniona. Deo gratias – Bogu niech będą dzięki.
Podstawa magisterialna tutaj
Podstawa analityczna tutaj
Znamy już na pamięć katolicką regułę, którą wyartykułował klarownie prawowity papież św. Pius X w Katechizmie:
„Tradycji winniśmy przypisywać takie samo znaczenie, jak objawionemu słowu Bożemu, które jest zawarte w Piśmie Świętym”.
Z różnych powodów i w wielu środowiskach żywe jest dzisiaj niebezpieczeństwo religijności bezhierarchicznej. Należy więc dzisiaj przypominać często i wyraźnie: Pan Jezus ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Pan Jezus nakazał duchownym katolickim nauczać ewangelicznej doktryny, sprawować święte Sakramenty i kierować Kościołem. Kapłaństwo jest rzeczywistością z woli Bożej nieusuwalnie wpisaną w strukturę Kościoła Katolickiego – jedynego prawdziwego Kościoła, jedynego Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa.
Sprecyzujmy. Wiara katolicka ma swoje źródło w Objawieniu Bożym, którego źródłami są Pismo Święte i Tradycja – rozumiane tak, jak je przez wieki rozumiał Kościół Katolicki. Mówiąc zatem o kimś, że jest wierny Tradycji, chcemy powiedzieć, że jest wierny wierze katolickiej, jest katolikiem.
Nie wystarczy duchownemu potakiwać. Przejdźmy do konkretów:
– Czy słucham nauk głoszonych przez kapłana wiernego Tradycji?
– Czy czytam teksty publikowane przez kapłana wiernego Tradycji?
– Czy dbam o to, aby głos kapłana wiernego Tradycji docierał także do innych?
– Czy w każdą niedzielę i święta nakazane biorę udział we Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, nawet jeśli trzeba dojechać 100 lub 200 kilometrów?
– Czy regularnie spowiadam się u kapłana wiernego Tradycji, nawet jeśli trzeba dojechać 100 albo 200 kilometrów?
– Czy kapłana wiernego Tradycji proszę o kierownictwo duchowe?
– Czy kapłana wiernego Tradycji proszę o modlitwę w ważnych dla mnie intencjach (modlitwa, zamawianie Mszy Świętych)?
– Czy proszę kapłana wiernego Tradycji o sprawowanie sakramentów i sakramentaliów – Chrzest, Sakrament Małżeństwa, Ostatnie Namaszczenie, błogosławieństwa, poświęcenia, pogrzeb?
– Czy regularnie modlę się za kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy wspieram materialnie kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy dbam o to, aby moje zachowanie i moje słowa wypowiadane i pisane były wyrazem należnej rewerencji dla kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy wspieram materialnie miejsca i struktury duszpasterskie, w których głoszona jest nieskazitelna tradycyjna katolicka doktryna i sprawowany jest tradycyjny katolicki kult?
Rachunek sumienia dojrzały prowadzi do decyzji korygujących, stosownych – miłych Niebu!
Pan Jezus ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Drogocenny dar. Czy mam być owcą narowistą, błądzącą? Mam być owcą Chrystusową!
Święci o kapłaństwie wykład
I trzeba już myśleć o całym spektrum katolickiej duszpasterskiej służby Kościoła w rycie tradycyjnym – od Chrztu Świętego po pogrzeb. Wszystkie Sakramenty i inne obrzędy i modlitwy Kościoła.
Trzeba prosić Kościół o Sakramenty i modlitwę w rycie tradycyjnym. Dbajmy o to, aby już dzieci przyjmowały Chrzest w bogatym i owocnym rycie tradycyjnym. Spisując swój własny testament, chętnie polecajmy, aby po naszej śmierci obrzęd pogrzebu i Msza Święta odbyły się w rycie tradycyjnym.
Dojrzewajmy do integralnego odzyskiwania katolickiego kultu i katolickiej troski Kościoła o dusze. Czas działać!
Dusza katolicka buduje. Dusza grzeszna niszczy. Jest problem wycofania się niektórych kapłanów ze środowisk Tradycji z powodu wszczętych przeciwko nim intryg ze strony „tradycjonalistów”.
Jest problem wycofania się niektórych osób świeckich ze środowisk Tradycji z powodu wszczętych przeciwko nim intryg ze strony „tradycjonalistów”.
Będzie Sąd Ostateczny. Co będzie z duszami, które odciągnęły innych od wiary katolickiej i od kultu katolickiego?
Wobec tendencji uzurpacyjnych należy przypomnieć: nikt nie ma monopolu na wyłączność Tradycji. Strzeżmy się nurtów intryganckich. Dusza grzeszna niszczy. Dusza katolicka buduje.
Komitywy w sprawach Bożych szukajmy z tymi, którzy budują.
Są niektóre kwestie, nad którymi toczy się debata – nawet przez wieki. Są quaestiones disputatae. Na przykład dominujący jest pogląd, że Wcielenie Syna Bożego dokonało się ratione peccati – z powodu grzechu, który człowiek popełnił – aby człowieka z grzechu wybawić. Nurtowi franciszkańskiemu jednakowoż drogi jest pogląd, że nawet, gdyby człowiek nie zgrzeszył, Syn Boży i tak by się Wcielił – ratione caritatis, z miłości, z miłości do człowieka. Inna kwestia to długo trwająca i burzliwa debata mająca za przedmiot relację łaski do wolnej woli człowieka.
Uprawniony pluralizm opinii jest możliwy i bynajmniej nie urągający rozumowi i wymogom ortodoksji katolickiej. Pluralizm opinii nie dotyczy, rzecz jasna, pryncypialnych kwestii wiary katolickiej i katolickiej moralności, oraz tych kwestii, co do których Urząd Nauczycielski Kościoła wypowiedział się definitywnie i ostatecznie.
Kiedy mnożą się opinie, dusza na wskroś katolicka będzie skłonna, aby postulować: Zobaczmy, co w tej a tej kwestii, lub w kwestiach pokrewnych, mówi Objawienie Boże, którego źródłami są Pismo Święte i Tradycja, autorytatywnie, odwiecznie nauczane i interpretowane przez Urząd Nauczycielski Kościoła.
Skłonność duszy do sięgania do nieomylnej, odwiecznej doktryny Kościoła Katolickiego niepomiernie zwiększy prawdopodobieństwo, że nawet w kwestiach, w których możliwy jest pluralizm opinii, dusza katolicka nie pobłądzi, od wiary katolickiej się nie oddali i pozostanie w szlachetnym zakresie ortodoksji.
Lektura starych katolickich katechizmów dobrze robi na rozum.
W czasach wysypu świeckich menedżerów wiary – przypominać trzeba!
W sprawach wiary katolickiej prywatne opinijki nie mają żadnego znaczenia.
Żeby nie było, że nikt nie ostrzegał.
Katolik treści wiary przyjmuje od prawowitych duchownych katolickich, którzy krzewią niezmutowaną katolicką doktrynę – wierną w każdym detalu Objawieniu Bożemu, którego źródłami są Tradycja i Pismo Święte.
You must be logged in to post a comment.