Oględnie mówiąc, diagnozy – dotyczące sytuacji mających miejsce w strukturach kościelnych od kilkudziesięciu lat – są zróżnicowane. Być może przekracza nasze możliwości całkowite ujęcie i absolutnie pewne ujęcie całokształtu niepospolicie zagmatwanej sytuacji.
Św. Wincenty Ferreriusz inaczej diagnozował kwestię papiestwa niż ówcześnie Św. Katarzyna ze Sieny. Oboje zostali świętymi, bo prowadzili święte życie.
Pilną odpowiedzią na aktualną sytuację jest świętość, o którą powinniśmy się starać codziennie, poważnie i konsekwentnie, poznając i dochowując wierności katolickiemu depozytowi wiary. Wtedy – nawet jeślibyśmy nie zdołali zdiagnozować wszystkich aspektów aktualnych zagmatwanych okoliczności – możemy ufać, że dostąpimy wiecznego zbawienia.
Jak synowie posłuszeństwa, nie chodźcie za dawnymi pożądliwościami waszej nieświadomości, ale na wzór tego, który was wezwał, Świętego, i wy bądźcie świętymi w całym postępowaniu, gdyż napisane jest: „Będziecie świętymi, gdyż ja Święty jestem” (1 P 1, 14-16).