Od wiary zależy nasz wieczny los – wieczne zbawienie lub wieczne potępienie. Chodzi oczywiście o wiarę katolicką – jedyną prawdziwą wiarę, jedyną wiarę dającą zbawienie duszy.
Wiara jest darem Pana Boga. O ten dar należy troszczyć się codziennie. l nigdy nie możemy być pewni siebie, gdy chodzi o wiarę. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus pod koniec swojego ziemskiego życia była doświadczana dramatycznymi pokusami ateizmu.
Trudności, jakie napotykamy dzisiaj w zachowaniu nieskażonej katolickiej wiary, to m.in.: własne grzechy, zaniedbywanie codziennej modlitwy, działanie szatana, niekontrolowanie sfery myśli (podważanie prawd wiary lub dobrowolne wątpienie w ich prawdziwość, błądzenie myśli), opuszczanie sakramentów świętych (Komunii Świętej i spowiedzi), zaniedbywanie systematycznego poznawania autentycznej katolickiej doktryny (Biblioteka ’58), niedomiar pasterskiej służby w Kościele (brak głoszenia całego nieodkształconego depozytu wiary), oficjalne aprobowanie i szerzenie poglądów i praktyk heretyckich, oszołomienie statystyką większościową (większość wyznająca odkształconą wersję katolickiej wiary), rozwarstwienie merytoryczne wielorakiego dyskursu religioznawczego (w czasach zamętu powszechnego w Kościele niebezpiecznym z punktu widzenia duchowego jest oddawanie się studiom religioznawczym). I tak dalej, i dalej.
Pismo Święte mówi: „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (Hbr 11, 6).
Pan nasz Jezus Chrystus mówi, mając na uwadze katolicką wiarę: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 16).
W Wyznaniu wiary św. Atanazego czytamy: Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est ut téneat cathólicam fidem. Quam nisi quisque íntegram inviolatámque serváverit, absque dubio in aetérnum períbit.  – „Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary. Której jeśliby kto nie zachował całej i nienaruszonej, ten niewątpliwie zginie na wieki”.
I trzeba prosić pokornie i ufnie Pana Jezusa, jak Apostołowie: „Przymnóż nam wiary!” (Łk 17, 5).
Podczas niedzielnej Mszy Świętej, jak Kościół Katolicki przez wieki, trzeba – zwracając uwagę na każde słowo – wyznawać publicznie i z przekonaniem: Credo.
A w czasie pokus przeciwko wierze i codziennie, klękając do wieczornego pacierza, trzeba rozumnie i z pokorą odmawiać i odnawiać Akt wiary:

Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
wierzę, w coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.

treści katolickie:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
twitter.com/SacHyacinthus
YouTube