Dusza pokorna nie poszukuje ekscytujących doświadczeń potwierdzających prawdy wiary.
Dusza pokorna nie poszukuje egzystencjalnego potwierdzenia prawd wiary.
Pan Jezus powiedział: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (J 20, 29).
Dusza pokorna – choćby jej przez wiele lat przyszło żyć w oschłości – cierpliwie i wytrwale codziennie klęka do pacierza i odmawia akt wiary:
Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
w Trójcy jedyny, prawdziwy;
wierzę, w coś objawił Boże,
Twe słowo mylić nie może.