Qui recipit vos, me recipit.
„Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje” (Mt 10, 40).
W czasach zamętu powszechnego należy częściej przypominać słowa Chrystusa odnoszące się do tych, których On wysyła.
Można zrozumieć dystans wobec heretyków w katolickich strojach duchownych.
Nie można zrozumieć ignorowania kapłanów wiernych katolickiemu depozytowi wiary.
„Nie ufaj im, gdy będą mówić do ciebie piękne słowa” (Jer 12, 6).
Jak nas uczy historia – dawna i nowa – niejednokrotnie drzwi herezji otwierały dyskursy bardzo „zrównoważone” i ładnie brzmiące.
„Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu” (1 J 3, 7).
Św. Paweł pisze do biskupa Tytusa: „Sekciarza po jednym lub po drugim upomnieniu wystrzegaj się, wiedząc, że człowiek taki jest przewrotny i grzeszny, przy czym sam na siebie wydaje wyrok” (Tt 3, 10-11).
Jakaż to roztropna rada!
Warto pamiętać, że wszyscy heretycy mówili i napisali wiele zdań prawdziwych. Przywoływanie zatem prawdziwych zdań dzisiejszych heretyków i zamykanie oczu na ich herezje nie jest procedurą katolicką. Katolik nie daje się zwieść.
„Zdeklarowanych wrogów Boga i Jego Kościoła,
heretyków i schizmatyków,
należy krytykować tyle, ile tylko się da,
byle bez przeczenia prawdzie.
Jest aktem miłości wołanie głośno:
«To jest wilk!»,
ilekroć wejdzie on do owczarni
albo pojawi się gdziekolwiek”
(św. Franciszek Salezy, Filotea.
Wprowadzenie do życia pobożnego, III, 29).
O jakim świętowaniu rocznicy fatimskiej chcemy mówić, jeśli nic nas nie obchodzi, że katolicki depozyt wiary jest rozszarpywany przez wilki w owczych skórach i rozdziobywany przez kruki i wrony?
Biblioteka ’58 otwarta całą dobę przez wszystkie dni tygodnia.
Sinite illos: caeci sunt, duces caecorum. Caecus autem si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadent.
„Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną” (Mt 15, 14).
Św. Ignacy Antiocheński, pełen pasterskiej troski, pisał do Efezjan:
„«Nie błądźcie», bracia moi. Ci, którzy rujnują rodziny, «królestwa Bożego nie odziedziczą». Jeśli więc ci, którzy tak czynili, postępując według ciała, już zostali ukarani śmiercią, o ileż bardziej powinien być ukarany ten, kto przewrotną nauką fałszowałby wiarę Bożą, za którą Jezus Chrystus został ukrzyżowany. Kto byłby splamiony takim przestępstwem, pójdzie w ogień nieugaszony, podobnie jak i ten, kto go słucha.
Pan zezwolił namaścić swą Głowę wonnym olejkiem, aby Jego Kościół napełnił się wonią nieśmiertelności. Strzeżcie się śmiercionośnej woni nauki, wywodzącej się od księcia tego świata, aby przypadkiem nie powiódł was w niewolę, z dala od ofiarowanego wam życia”.
Sit autem sermo vester, est, est: non, non: quod autem his abundantius est, a malo est.
„Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi” (Mt 5, 37).
I cóż z tego, że w wielu przypadkach nie przekroczyli granic herezji formalnej? Ten typ przewrotności jest taki: łasi się do błędu jak w raju diabeł do Ewy.
„Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach” (Mt 7, 15-16).
Oczywiście, także młodzież trzeba prowadzić do czystych źródeł wiary katolickiej i strzec przed siewcami błędu – w jakichkolwiek strojach by nie występowali.
