Jest kwestia uczciwości i rzetelności metodologicznej. Żaden człowiek, który na podstawie tekstów źródłowych i rzetelnych opracowań dokonał choćby średnio wnikliwej analizy porównawczej, nie będzie miał wątpliwości, że tradycyjny ryt rzymski Mszy Świętej jest lepszy niż novus ordo missae. Jest obiektywnie lepszy. Tak: jest lepszy.
Zasłyszane:
Liturgia to forma okazywania grzeczności Panu Bogu.
Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum est nomen meum in gentibus, et in omni loco sacrificatur, et offertur nomini meo oblatio munda: quia magnum nomen meum in gentibus, dicit Dominus exercituum.
„Albowiem od wschodu słońca aż do jego zachodu
wielkie będzie imię moje między narodami,
a na każdym miejscu dar kadzielny będzie składany
imieniu memu i ofiara czysta.
Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami –
mówi Pan Zastępów” (Ml 1, 11).
Doradcy doradzają rzymskim katolikom, aby za bardzo nie myśleli. Ale to właśnie oni, dając taką „radę” rzymskim katolikom, za bardzo nie myślą.
Wbrew tendencjom wrogim rozumowi (w istocie antykatolickim!), rzymski katolik może pytać, posługując się rozumem – rozróżniając (distínguere!) – o kwestii wiele. I może stawiać pytanie o doskonałość kultu i tego czy innego rytu.
Powiedzmy wprost: rzymski katolik może jasno, i bez bicia się w piersi przed kimkolwiek, postawić rozumne pytanie: który ryt jest lepszy, doskonalszy – czy tradycyjna Msza Święta, czy novus ordo missae?
Zdaje się, że z wnętrza Kościoła Katolickiego trwającego dwa tysiące lat, odpowiedź jest nam dana.
I zdaje się, że rozumny jest postulat: ofiarować Panu Bogu, to co lepsze, doskonalsze.
Analiza tutaj
Jeden jest Kościół założony przez Jezusa Chrystusa – jeden, święty, katolicki, apostolski.
Jedna jest prawdziwa wiara, której udziela (łaska) i naucza (doktryna) Jezus Chrystus – wiara katolicka, jedyna wiara dająca zbawienie duszy. Wiara spójna, niesprzeczna, prawdziwa. Umysł czuje się tu bezpieczny, bo jest w środowisku prawdy.
Jest coś niezwykle pięknego w pokornym przyjęciu całego, nieuszczuplonego i niezdeformowanego depozytu wiary – Objawienia Bożego zawartego w Piśmie świętym i Tradycji, rozumianej tak, jak ją przez wieki rozumiał Kościół Katolicki.
Jest coś niezwykle pięknego w oddawaniu czci Panu Bogu w świętej liturgii – w taki sposób, jak to czynił Kościół Katolicki przez wieki.
Jest coś niezwykle pięknego w prowadzeniu życia świętego według Ewangelii – począwszy od życia w łasce uświęcającej i od solidnego wypełniania obowiązków stanu, jak czyniły przed nami rzesze prawowicie kanonizowanych Świętych.
Pięknie jest być katolikiem. Droga bezpieczna. Pewna. Droga zbawienia.
Jest coś niezwykle pięknego, gdy kapłan sędziwy, po pięćdziesięciu latach kapłaństwa z szacunkiem wznosi Kielich Pański i odprawia tę samą Mszę Świętą, przez którą Kościół Katolicki przez wieki oddawał Panu Bogu doskonały kult.
(napisy polskie włączymy w dolnym rogu,
klikając na czwartą ikonkę od prawej)
You must be logged in to post a comment.