Beati misericordes, quoniam ipsi misericordiam consequentur.
„Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7).
Jeśli myślimy poważnie o zbawieniu swojej duszy i o zbawieniu naszych bliźnich, powinniśmy okazywać bliźnim miłosierdzie.
Aby okazywać bliźnim miłosierdzie, powinniśmy:
– być bez miłosierdzia dla odkształceń katolickiej doktryny,
– być bez miłosierdzia dla odkształceń katolickiego kultu,
– być bez miłosierdzia dla grzechu.
Kontekst: czasy zamętu powszechnego.
Kwestia: odkształcanie katolickiego depozytu wiary.
Realia: wielu w dobrej wierze przyjęło i przyjmuje odkształcenia katolickiego depozytu wiary, nie zdając sobie sprawy, że są to właśnie odkształcenia, czyli błędy obce wierze katolickiej.
Cel – remedium: pozyskać jak największą liczbę dusz dla wiary katolickiej.
Metoda:
– Człowieka błądzącego traktować z miłosierdziem.
– Błąd traktować bez miłosierdzia.
Quicúmque vult salvus esse, ante omnia opus est ut téneat cathólicam fidem.
Quam nisi quisque íntegram inviolatámque serváverit, absque dubio in aetérnum períbit.
„Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary.
Której jeśliby kto nie zachował całej i nienaruszonej, ten niewątpliwie zginie na wieki” (św. Atanazy, Wyznanie wiary).
„Nie mów: «Zgrzeszyłem i cóż mi się stało?»
Albowiem Pan jest cierpliwy.
Nie bądź tak pewny darowania ci win,
byś miał dodawać grzech do grzechu.
Nie mów: «Jego miłosierdzie
zgładzi mnóstwo moich grzechów».
U Niego jest miłosierdzie, ale i zapalczywość,
a na grzeszników spadnie Jego gniew karzący.
Nie zwlekaj z nawróceniem do Pana
ani nie odkładaj tego z dnia na dzień:
nagle bowiem gniew Jego przyjdzie
i zginiesz w dniu wymiaru sprawiedliwości” (Syr 5, 4-7).
Przywoływanie miłosierdzia bez decyzji zerwania z grzechem jest procederem urągającym świętości Boga i rozumowi. Nieuczciwość grożąca potępieniem wiecznym. Uważajmy!
„Nie łudźcie się: Bóg nie dozwoli z siebie szydzić. A co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne” (Ga 6, 7-8).
Niestety, bywa i taki mechanizm: Przywołując hasło miłosierdzia, łagodności chrystusowej i przebaczenia, chce się de facto uciszyć głos prawdy. Oczywiście, tego zamiaru nie deklaruje się jasno. A czasem jest to zakamuflowana obrona problemu własnej grzeszności – w tej czy innej dziedzinie. Chodzi, konkretniej mówiąc, o takie czy inne grzechy, do których jest się przywiązanym i z którymi zerwać się nie chce.
I tak to proceder częstego i głośnego przywoływania wzniosłego hasła miłosierdzia, łagodności chrystusowej i przebaczenia ma korzeń żenujący, którym jest obrona własnego grzechu i przywiązania doń.
Oczywiście, nawrócenie się z takiego stanu zakłamania jest możliwością stale otwartą – dopóki żyjemy tu, na ziemi, i dopóki dusza nasza jest świadoma.
Patrząc na historię swojego życia, przyznajmy szczerze
– cóż byśmy zrobili bez spowiedzi świętej?
Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia,
zmiłuj się nad nami.
W Bożym Objawieniu nie ma miłosierdzia, które by deptało prawdę bądź uznawało ją za mało ważną, drugorzędną lub niebyłą.
„Ponieważ zatem Bóg widzi wszystko i wszystko słyszy, lękajmy się Go. Porzućmy nieczyste pragnienia złych czynów, abyśmy na przyszłym sądzie mogli doznać opieki Jego miłosierdzia. Bo któż z nas może ujść Jego potężnej ręce?” (św. Klemens I, papież).
You must be logged in to post a comment.