Omnia autem honeste, et secundum ordinem fíant.
„Lecz wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku!”
(1 Kor 14, 40).
Zastrzeżenie metodologiczne: z dyskursu wyłączamy nurty judeoprotestanckie (więc niekatolickie) oraz zakorzenione w subiektywistycznych uroszczeniach. Mówimy o harmonijnej mnogości nabożeństw katolickich w Kościele Katolickim.
Kościół Katolicki przez wieki owocował mnogością nabożeństw. Olbrzymia była liczba bractw i modlitw prywatnych, zatwierdzonych przez Kościół. Jedne rozkwitały, inne przemijały. Wszystkie ze Mszy Świętej wypływały i do Mszy Świętej prowadziły.
Wszystkie nabożeństwa katolickie w swoim porządku prowadzą do uwielbienia Trójcy Świętej. Nie zwalczają się nawzajem. Nie konfliktują się. Nabożeństwa nie zwalczają jedne drugich. Nie ma konfliktu między nabożeństwami. Kościół cieszy się wielobarwnością nabożeństw, nie konfliktuje.
Ci, którzy przeciwstawiają nabożeństwa jedne drugim, albo nie wiedzą co czynią, albo mają deficyt psychiczny, albo są prymitywnymi kłamcami. Konfliktowanie modlitwą jest antykatolickie. Takie rzeczy mogą się wydarzać wtedy, gdy ma miejsce niedomiar posługi pasterskiej. Kto konfliktuje nabożeństwa, czyni krzywdę Kościołowi i wprowadza zamęt w duszach.
Zastrzeżenie metodologiczne: z dyskursu wyłączamy nurty judeoprotestanckie (więc niekatolickie) oraz zakorzenione w subiektywistycznych uroszczeniach. Mówimy o harmonijnej mnogości nabożeństw katolickich w Kościele Katolickim.
You must be logged in to post a comment.