„Nie ma bowiem takiego kapłana, który by mógł być dobrym lub złym tylko dla siebie samego, ale postępowanie jego i sposób życia wywiera na lud wpływ bardzo wielki. Gdziekolwiek znajdzie się kapłan prawdziwie dobry, jakiż to jest dar i jakiej wartości!
Zaczynamy więc, ukochani synowie, upominanie Nasze od tego, że was zachęcamy do tej świątobliwości życia, której godność wasza wymaga” (Św. Pius X, encyklika Haerent ánimo – O świętości kapłańskiej).
Nagła śmierć losem kapłana. Bywa.
Modlimy się: „Od nagłej, a niespodziewanej śmierci, zachowaj nas, Panie”.
Kapłan, który codziennie sprawuje święte tajemnice, przebywa w bliskości Boga i działa in persona Christi Capitis, powinien codziennie dbać o serce czyste, zachować duszę swoją nieskazitelną, nieskalaną, wolną od grzechu.
Kapłan powinien sobie wziąć do serca zbawienne słowa: „Dusza człowieka powinna być czysta jak lustro odbijające promienie” (Z księgi św. Teofila z Antiochii, biskupa, Do Autolika).
Wtedy śmierć kapłana nie zaskoczy. Zachowuje serce czyste. Jest gotowy.
Repentina mors sacerdotum sors. – Nagła śmierć losem kapłana. Adagium mobilizujące!
Panie, daj nam świętych kapłanów!
Kapłan wiernie trzymający się wiary katolickiej – nieuszczuplonej i niezmutowanej – doprowadzi do Nieba wiele dusz.
Zawsze kapłan katolicki powinien troszczyć się o uświęcenie swojej duszy i o uświęcenie dusz wiernych. Kapłan święty doprowadzi do Nieba wiele dusz.
Noli timere, sed loquere, et ne taceas.
„Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz” (Dz 18, 9).
„Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku.
Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!” (1 Kor 9, 16).
Groteskowe są współczesne nurty dyrygujące kapłaństwem – jawnie i z ukrycia. To Kościół Katolicki od początku naucza tego, co należy do kapłana i jak ma on wykonywać swoją służbę. Należy do niej m.in. obowiązek nauczania Objawionej prawdy, zawartej w Piśmie Świętym i Tradycji – rozumianej tak, jak ją rozumiał przez wieki Kościół Katolicki. Objawiona prawda dotyczy rzeczywistości nadprzyrodzonych oraz doczesności – całej rzeczywistości – ujętej sub specie aeternitatis (pod kątem wieczności).
Niech nam więc nie bredzą ci, którzy głos kapłana chcieliby odmierzać kroplomierzem i wpisywać w tory poprawności różnych – zarówno jeśli chodzi o czas i przestrzenie obecności, jak i zakres merytoryczny kapłańskich wypowiedzi.
Współczesny proceder zaprzęgnięcia szerokich warstw kleru do globalnego instalowania neoreligii oraz problem przytłamszenia wolnego katolickiego głosu kapłańskiego przez czynniki niekatolickie (obecne w Kościele i poza Kościołem) wołają o przezwyciężenie. Punktem odniesienia jest stała katolicka doktryna o kapłaństwie oraz przepiękne figury świętych papieży, biskupów i kapłanów, którzy słowem jasnym i decyzją konsekwentną realizowali pasterzowanie katolickie par excellence. Trzeba czytać, poznawać żywoty świętych pasterzy! Kapłan katolicki kształci się chętnie.
Św. Grzegorz Wielki, św. Grzegorz VII, św. Atanazy, św. Ambroży, św. Stanisław, św. Tomasz Becket, św. Pius V, św. Pius X i wielu innych niech będą wyrzutem sumienia dla duchowieństwa grzęznącego w doktrynalnych błędach, rozstrajaniu kultu, laksyzmie moralnym, w potulności wobec zarządców poprawnościowych, w ignorancji i grzechach osobistych.
Czas powstać! Pięknie jest być kapłanem katolickim, wiernym!
Wtedy Pan Bóg jest godnie w majestacie uczczony, Kościół Katolicki w autorytecie podwyższony, dusze odnoszą pożytek, a kapłan – święty. Perspektywy – z łaską Bożą – dosiężne!
Wyborną częścią Biblioteki ’58 są żywoty świętych pasterzy – papieży, biskupów i kapłanów.
Biblioteka ’58 otwarta całą dobę przez wszystkie dni tygodnia.
Historia sanctorum magistra vitae – Historia świętych nauczycielką życia. Bywa, że młodość idzie w parze z mądrością i ze świętością. Św. Jan od Krzyża startował do reformy zakonu w wieku zdumiewająco młodzieńczym.
Bywa, że kapłan młody wiekiem prowadzi życie święte i podaje nam przeczysty pokarm niezmutowanej doktryny katolickiej i zbawiennej łaski.
Bywa młodość święta. Także ta kapłańska.
You must be logged in to post a comment.