Błędem jest zaniedbywać roztropną troskę o dobro duchowe – o zbawienie duszy – naszych bliźnich. Na czym to zaniedbywanie polegać może, mówi nam tradycyjny katolicki katechizm, przedkładając nam katalog grzechów cudzych.
Św. Jan Bosko pisał do salezjanów wychowujących chłopców: „Nikt dla zaspokojenia własnych wygód nie zaniedba najściślejszego obowiązku czujności; nikt też dla próżnego względu ludzkiego nie powstrzyma się od upomnienia tego, kogo upomnieć należy. Jeżeli będzie panować prawdziwa miłość, nie będzie się szukało niczego innego, jak tylko chwały Bożej i zbawienia dusz” (List z Rzymu).
Ale może zdarzyć się sytuacja odwrotna: troska przesadna. Może ona wyrazić się na przykład w przesadnej chęci karania i wyciągania konsekwencji wobec osób, które po popełnieniu takich czy innych grzechów, już podjęły dobre decyzje i kroki naprawcze. Mogłoby to prowadzić, zamiast do umocnienia nawracającego się na drodze poprawy, do jątrzenia, sporów i dalszych jeszcze grzechów. Sytuacje mogą się zdarzyć w codziennych układach międzyludzkich – rodzinnych i innych.
Jeżeli jakaś osoba daje jasne znaki korekty, poprawy i nawrócenia, należy to dostrzec i uszanować, i wziąć pod uwagę przy odnoszeniu się do tejże osoby.
Pismo Święte uczy:
„Nie czyń wyrzutów człowiekowi, co się odwraca od grzechu,
pamiętaj, że wszyscy jesteśmy godni kary” (Syr 8, 5).
Za czasów św. Pawła w Koryncie zdarzyły się bardzo ciężkie grzechy, powodujące wielkie zgorszenie. Kto się ich dopuścił, został ukarany i wszedł na drogę poprawy. A jednak byli tam tacy, którzy chcieli jeszcze nakładać dalsze kary. W tej sytuacji Apostoł Narodów, nie lekceważąc bynajmniej popełnionego zła, z wielkodusznością pasterską poleca Koryntianom:
„Niech już takiemu wystarczy kara, wymierzona przez większość spośród was. Raczej wypada teraz wybaczyć mu i podtrzymać go na duchu, aby nie popadł ów człowiek w rozpaczliwy smutek. Dlatego napominam was, abyście jego sprawę rozstrzygnęli z miłością” (2 Kor 2, 6-8).
Troszczmy się roztropnie o dobro duchowe – o zbawienie duszy – naszych bliźnich. Unikajmy niedomiarów i zaniedbań, i unikajmy przesady.