„Żaden, który rękę swą przyłożył do pługa, a ogląda się wstecz, nie jest zdatny do królestwa Bożego” (Łk 9, 62).
Uważajmy, abyśmy nie popełnili takiego błędu, który polega na bardziej czy mniej uświadomionym oczekiwaniu, że jeśli będę bardziej zaawansowany w życiu duchowym, wtedy będę bardziej zabezpieczony przed upadkiem. Nic bardziej mylnego. Może być wprost przeciwnie. Im wyżej, tym większe pokusy, i diabeł bardziej duszą zainteresowany, by ją do upadku doprowadzić.
Wolna wola jest darem Bożym – wspaniałym, bo może doprowadzić człowieka do wysokiego stopnia świętości.
Wolna wola jest darem Bożym – przerażającym, bo może doprowadzić człowieka do całkowitego upadku z wysokości.
Tak się kiedyś mówiło: I cedry Libanu padają. I jest takie dawne powiedzenie: Corrúptio óptimi péssima. – Upadek najlepszych jest rzeczą najgorszą.
Przestrzega z troską Apostoł Narodów: „Kto więc mniema, że stoi, niech patrzy, żeby nie upadł” (1 Kor 10, 12).
Czuwajmy zatem pilnie. A z największą starannością zachowujmy stan łaski uświęcającej i bądźmy wierni codziennej modlitwie. Codziennie!