Sobór Watykański, na Sesji IV, 18 VII 1870, w I Konstytucji Dogmatycznej Pastor aeternus o Kościele Chrystusowym, w rozdziale IV naucza:
Neque enim Petri successoribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelante novam doctrinam patefacerent, sed ut, eo assistente, traditam per Apostolos revelationem seu fidei depositum sancte custodirent et fideliter exponerent.
Albowiem następcom Piotra Duch Święty został obiecany nie w tym celu, by na podstawie Jego objawienia podawali nową naukę, lecz aby przy Jego pomocy święcie zachowywali i wiernie wyjaśniali otrzymane przez Apostołów Objawienie, tzn. depozyt wiary.
Nasza jedność z Urzędem Piotrowym ma się zatem między innymi wyrażać w jedności wiary – wiary katolickiej i apostolskiej (zob. Kanon Rzymski) – tej samej wiary, którą wyznawał i krzewił, i której dał świadectwo św. Piotr Apostoł i wszyscy jego prawowici następcy.
Pisał św. Hieronim: Ecclesia ibi est, ubi fides vera est. „Kościół jest tam, gdzie jest prawdziwa wiara”. Rzecz oczywista, że chodzi tu o Kościół Katolicki – nie reformowany; i o wiarę katolicką – nie reformowaną.
Mówi św. Leon Wielki papież: Magnum praesídium est fides íntegra, fides vera. „Potężną obroną jest cała wiara, prawdziwa wiara”.
You must be logged in to post a comment.