
29 lat temu, 12 czerwca Roku Pańskiego 1990, w Krakowie, z rąk Bp. Albina Małysiaka CM przyjąłem Sakrament Kapłaństwa.
Okoliczność kolejnej rocznicy święceń kapłańskich pozwala mi dołączyć kilka refleksji o charakterze nieco bardziej osobistym.
Dzięki łasce Bożej z upływem lat coraz wyraźniej dane mi jest rozumieć fundamentalną kwestię nieskazitelności katolickiej doktryny, by kapłański przekaz słowa mówionego i pisanego był w każdym detalu ortodoksyjny, a w konsekwencji bezpieczny dla duchowego dobra dusz.
Jeśli wolno mi odnieść się do własnych, dawniej mówionych i pisanych treści, wypada mi przeprosić Pana Boga i Kościół Katolicki za jakiekolwiek uchybienia doktrynalne – na przykład za cytowanie i stawianie w pozytywnym świetle autorów, którzy w świetle obiektywnych kryteriów katolickiej ortodoksji mieliby niejedno do korekty, za ujęcia, które w większym czy mniejszym stopniu trąciły nurtami nowymi, odbiegającymi od wierności Objawieniu Bożemu, nieomylnie przekazywanemu przez wieki przez Urząd Nauczycielski Kościoła.
Czas, który mi jeszcze Opatrzność pozostawi na tej ziemi, pragnę poświęcić na wierne Objawieniu Bożemu, którego źródłami są Tradycja i Pismo Święte, krzewienie słowa mówionego i pisanego – dla pożytku dusz w Polsce i rozsianych po świecie, gdziekolwiek.
Dziękuję Panu Bogu za łaskę złożonego kilka lat temu przyrzeczenia sprawowania do końca życia ziemskiego Mszy Świętej i innych Sakramentów wyłącznie w rycie tradycyjnym. Pragnę, aby przez wierność temu przyrzeczeniu Pan Bóg był godnie uczczony, Kościół Katolicki podwyższony, a dusze by odnosiły pożytek zbawienny.
Dziękuję wszystkim, którzy wspierają moją kapłańską służbę szczerą modlitwą, prostolinijną współpracą i darem materialnym. Współpraca z kapłanem przez kopiowanie, udostępnianie i multiplikowanie – także w przestrzeni internetu – kapłańskiego słowa, ujawnia już pewien znaczny stopień dojrzałości we wierze i zrozumienia pilnej potrzeby ortodoksyjnej służby kapłańskiej w aktualnej, niezwykle pogmatwanej sytuacji, w jakiej znalazły się dusze katolickie i Kościół.
Z ukontentowaniem konstatuję, że są w Polsce i w środowiskach polonijnych dusze, które wiedzą, jak dusza katolicka do kapłana katolickiego odnieść się powinna.
Sakrament Kapłaństwa jest ustanowiony przez Jezusa Chrystusa i nieskończenie przewyższa wszelkie godności, zaszczyty, hierarchie, stopnie i tytuły ludzkich struktur i układów.
Wobec Boga odnawiam dzisiaj katolickie Wyznanie wiary – Credo.
Wobec Boga ponawiam dzisiaj Przysięgę antymodernistyczną.
Z Chrystusowym autorytetem i z pomocą łaski Bożej pragnę dopełnić dni moich na ziemi w wiernej kapłańskiej służbie. Tak mi dopomóż Bóg!
Kapłańskie słowo katolickie codzienne:
sacerdoshyacinthus.com
verbumcatholicum.com
twitter.com/SacHyacinthus
Archiwum nagrań:
YouTube
You must be logged in to post a comment.