Dla dobra własnej duszy weźmy pod uwagę, co kapłan radzi. Nie pobłądzimy, jeśli będziemy trzymać się następującej reguły:
Jadę do spowiedzi do kapłana katolickiego, który wiernie przekazuje katolicki depozyt wiary – w zakresie doktryny, kultu i moralności. Nawet jeśli trzeba dojechać 100 kilometrów, jadę co miesiąc i możliwie jak najszybciej, gdybym miał nieszczęście popełnić grzech ciężki.
Do codziennego Różańca włączmy na stałe intencję:
O wierność Panu Bogu, wytrwałość i odwagę dla kapłanów, którzy są związani wyłącznie z Mszą Świętą w rycie rzymskim.
„Nie oskarżaj, zanim dokładnie nie zbadasz” (Syr 11,7).
W stawianiu barier przed powrotem Mszy Świętej w rycie rzymskim stosuje się między innymi kłamstwa i oszczerstwa dotyczące kapłanów z tą Mszą Świętą związanych. Pan Bóg widzi.
Nie są też wolni od winy ci, którzy – bez sprawdzenia, jak się rzeczy mają – dają wiarę wspomnianym kłamstwom i oszczerstwom, jak również ci, którzy te kłamstwa i oszczerstwa multiplikują – słowem mówionym lub pisanym.
„Któż bowiem z ludzi potrafi osądzić sprawiedliwie?
Wszędzie pełno nierozważnych sądów” (Św. Augustyn).
Z wdzięcznością wspomnijmy zmarłych Biskupów i Kapłanów, którzy – także w ostatnich kilkudziesięciu latach zamętu powszechnego – do końca swoich dni dochowali bezkompromisowej wierności katolickiemu ołtarzowi i Mszy Świętej w rycie rzymskim, i przekazywali wiernie nieskażony katolicki depozyt wiary.
Requiem aeternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis.
Requiescant in pace.
Przez wieki oczywistością dla Kościoła była zdatność duchownego do klarownego uchwycenia różnic między doktryną katolicką, a nauką fałszywą. Tę wiedzę duchowny katolicki był zdolny jasno przekazać wiernym. Rudimenta kompetencji katolickiego duchownego.
Nic odkrywczego. Fakty. Statystyczna większość.
Msza Święta w rycie rzymskim jest niemile widziana – Missa non grata.
Kapłani odprawiający Mszę Świętą w rycie rzymskim są niemile widziani – persona non grata.
Informacja o tym, że są w Polsce kapłani, którzy podjęli decyzję dożywotniego odprawiania wyłącznie Mszy Świętej w rycie rzymskim, jest niemile widziana – notitia non grata.
Mamy zatem sytuację:
Missa non grata.
Persona non grata.
Notitia non grata.
Działania przełamujące embargo na tę świętą tematykę ujawnią szczerość działań katolickich.
Kapłan, który podejmuje decyzję związania się z katolickim odwiecznym kultem jest obiektem destrukcyjnego (przynajmniej w zamiarach) zainteresowania diabła. I niektórych ludzi.
Nie ustawajmy w modlitwie za duchownych, którzy w czasach zamętu powszechnego przecierają szlaki wierności ku odzyskaniu nieskazitelnego katolickiego kultu.
Kapłani, którzy pozostawili katolickich treści niemało, ortodoksyjnych i diagnozujących. Pierwszy – słowo drukowane, drugi – słowo mówione:
– Ks. dr Luigi Villa.
– Ks. dr Gregory Hesse.
Duszo katolicka! Nie czyń sobie autorytetów w sprawach wiary u ludzi innych wyznań, „kościołów” i religii. Ucz się wiary katolickiej z tradycyjnych katolickich katechizmów i od katolickich duchownych – wiernych odwiecznej katolickiej ortodoksji.
W cennej poznawczo książce Gdzie jest Twoja Msza, kapłanie? znajdujemy świadectwa kilkunastu kapłanów, którzy nigdy nie odprawiali nowej Mszy oraz kapłanów, którzy po jakimś czasie odprawiania zreformowanej Mszy, podjęli decyzję wyłącznego odprawiania Mszy Świętej w rycie rzymskim.
Ks. Paul Wickens (1930-2004) przyjął święcenia kapłańskie w 1955 roku. Wspominając swój powrót do tradycyjnej Mszy Świętej w początkach lat osiemdziesiątych, mówił:
„Ponieważ nie mogłem korzystać z kościoła, odprawiałem tradycyjną Mszę w moim pokoju. Skoro tylko odprawiłem ją po raz pierwszy, rozjaśniło mi się w głowie. Zrozumiałem, że nowa Msza była naprawdę sednem problemów w Kościele. Usunięcie Mszy Wszechczasów było wielkim zwycięstwem modernistów. I nigdy już potem do Novus Ordo nie wróciłem”.
Są i takie okoliczności, że kapłan, który sprawuje katolicki kult – wyłącznie Mszę Świętą w rycie rzymskim – przeszkadza, jak kamyk w bucie.
Pytamy o priorytety medialne i mentalne. Jeżeli jesteśmy bardziej skłonni do nagłaśniania niewłaściwości duchowieństwa aniżeli do chętnego wskazania na ortodoksyjnych katolickich duchownych, zastanówmy się, co właściwie robimy w Kościele.
Z szacunkiem i wdzięcznością modlimy się za dusze Biskupów i Kapłanów, którzy po roku 1969 wytrwali przy ołtarzu Pańskim, odprawiając do końca swoich dni tradycyjną Mszę Świętą w rycie rzymskim.
Requiescant in pace.
Dusza katolicka fakty zbawienne zauważy, z faktów zbawiennych się ucieszy, fakty zbawienne chętnie nagłośni, za fakty zbawienne chętnie Panu Bogu podziękuje.
Na pewne tematy jest nałożone embargo – mentalne i medialne. Stwierdzamy zatem tutaj jawnie: Są dzisiaj w Polsce kapłani katoliccy, którzy wobec Boga i Kościoła podjęli decyzję dożywotniego celebrowania wyłącznie tradycyjnej Mszy Świętej w rycie rzymskim. Bogu niech będą dzięki!
Czy istnieje problem embarga, zapisu na nazwisko i skąpej współpracy z duchowieństwem podającym w czasach zamętu powszechnego zdrowe ziarno niezmutowanej katolickiej doktryny?
Ileż dusz ocalilibyśmy od piekła, gdybyśmy rzeczowo przedstawili i hojną ręką ofiarowali naszym bliźnim na przykład tę przystępną książkę o spowiedzi!
Więcej tutaj
„Kaznodzieje moi, prawcie kazania, a prawcie je przeciw niegodnym spowiedziom, albowiem wskutek złych spowiedzi więcej niż połowa chrześcijan idzie na potępienie” (Św. Teresa z Avili).
W dniu smutnej 50 rocznicy, z wdzięcznością wspomnijmy nielicznych Biskupów i Kapłanów, którzy po roku 1969 do końca swoich dni pozostali wierni Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim. Kościół Katolicki pamięta trud wierności Czcigodnego Duchowieństwa, które pozostało wierne odwiecznemu katolickiemu kultowi. R.I.P.
Czytający te słowa niechaj pomyśli o kontynuacji świadectwa wierności. Oby nie odnosiło się do nas słowo:
„A ludzie patrzyli i nie pojmowali,
ani sobie tego nie wzięli do serca” (Mdr 4, 14).
Dobrze jest w Wielkim Poście podejmować dobre postanowienia.
Dobrze jest w Wielkim Poście podjęte postanowienia wypełnić.
Doskonałym dobrym postanowieniem będzie hojnie otworzyć portfel dla przywracania nieskazitelnej katolickiej doktryny i tradycyjnego katolickiego kultu – Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim.
Doskonałym dobrym postanowieniem będzie hojnie otworzyć portfel dla wspomagania duchownych, którzy przekazują nieskazitelną katolicką doktrynę i sprawują tradycyjny katolicki kult.
Pan Jezus poleca: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2).
W czasach zamętu powszechnego nie zaszkodzi, jeśli w naszej codziennej modlitwie o nowe, liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne będziemy za każdy razem dodawać: „wierne Tradycji” – mając na uwadze wierność Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, tradycyjnym rytom sakramentów i sakramentaliów oraz nieskazitelnej odwiecznej katolickiej doktrynie.
Nie jest ważne, czy kapłan kaznodzieja jest dziarski czy wyciszony, wysoko wykształcony czy mniej, czy grzmi jak piorun na ambonie czy mówi spokojnie, czy daje przykłady czy daje wykład katolickiej doktryny, czy mówi kazania krótkie czy długie – ważne jest, czy wiernie przekazuje nieskazitelny katolicki depozyt wiary.
Z różnych powodów i w wielu środowiskach żywe jest dzisiaj niebezpieczeństwo religijności bezhierarchicznej. Należy więc dzisiaj przypominać często i wyraźnie: Pan Jezus ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Pan Jezus nakazał duchownym katolickim nauczać ewangelicznej doktryny, sprawować święte Sakramenty i kierować Kościołem. Kapłaństwo jest rzeczywistością z woli Bożej nieusuwalnie wpisaną w strukturę Kościoła Katolickiego – jedynego prawdziwego Kościoła, jedynego Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa.
Sprecyzujmy. Wiara katolicka ma swoje źródło w Objawieniu Bożym, którego źródłami są Pismo Święte i Tradycja – rozumiane tak, jak je przez wieki rozumiał Kościół Katolicki. Mówiąc zatem o kimś, że jest wierny Tradycji, chcemy powiedzieć, że jest wierny wierze katolickiej, jest katolikiem.
Nie wystarczy duchownemu potakiwać. Przejdźmy do konkretów:
– Czy słucham nauk głoszonych przez kapłana wiernego Tradycji?
– Czy czytam teksty publikowane przez kapłana wiernego Tradycji?
– Czy dbam o to, aby głos kapłana wiernego Tradycji docierał także do innych?
– Czy w każdą niedzielę i święta nakazane biorę udział we Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, nawet jeśli trzeba dojechać 100 lub 200 kilometrów?
– Czy regularnie spowiadam się u kapłana wiernego Tradycji, nawet jeśli trzeba dojechać 100 albo 200 kilometrów?
– Czy kapłana wiernego Tradycji proszę o kierownictwo duchowe?
– Czy kapłana wiernego Tradycji proszę o modlitwę w ważnych dla mnie intencjach (modlitwa, zamawianie Mszy Świętych)?
– Czy proszę kapłana wiernego Tradycji o sprawowanie sakramentów i sakramentaliów – Chrzest, Sakrament Małżeństwa, Ostatnie Namaszczenie, błogosławieństwa, poświęcenia, pogrzeb?
– Czy regularnie modlę się za kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy wspieram materialnie kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy dbam o to, aby moje zachowanie i moje słowa wypowiadane i pisane były wyrazem należnej rewerencji dla kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy wspieram materialnie miejsca i struktury duszpasterskie, w których głoszona jest nieskazitelna tradycyjna katolicka doktryna i sprawowany jest tradycyjny katolicki kult?
Rachunek sumienia dojrzały prowadzi do decyzji korygujących, stosownych – miłych Niebu!
Pan Jezus ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Drogocenny dar. Czy mam być owcą narowistą, błądzącą? Mam być owcą Chrystusową!
Święci o kapłaństwie wykład
