Kapłan, który podejmuje decyzję związania się z katolickim odwiecznym kultem jest obiektem destrukcyjnego (przynajmniej w zamiarach) zainteresowania diabła. I niektórych ludzi.
Nie ustawajmy w modlitwie za duchownych, którzy w czasach zamętu powszechnego przecierają szlaki wierności ku odzyskaniu nieskazitelnego katolickiego kultu.
Kapłani, którzy pozostawili katolickich treści niemało, ortodoksyjnych i diagnozujących. Pierwszy – słowo drukowane, drugi – słowo mówione:
– Ks. dr Luigi Villa.
– Ks. dr Gregory Hesse.
Duszo katolicka! Nie czyń sobie autorytetów w sprawach wiary u ludzi innych wyznań, „kościołów” i religii. Ucz się wiary katolickiej z tradycyjnych katolickich katechizmów i od katolickich duchownych – wiernych odwiecznej katolickiej ortodoksji.
W cennej poznawczo książce Gdzie jest Twoja Msza, kapłanie? znajdujemy świadectwa kilkunastu kapłanów, którzy nigdy nie odprawiali nowej Mszy oraz kapłanów, którzy po jakimś czasie odprawiania zreformowanej Mszy, podjęli decyzję wyłącznego odprawiania Mszy Świętej w rycie rzymskim.
Ks. Paul Wickens (1930-2004) przyjął święcenia kapłańskie w 1955 roku. Wspominając swój powrót do tradycyjnej Mszy Świętej w początkach lat osiemdziesiątych, mówił:
„Ponieważ nie mogłem korzystać z kościoła, odprawiałem tradycyjną Mszę w moim pokoju. Skoro tylko odprawiłem ją po raz pierwszy, rozjaśniło mi się w głowie. Zrozumiałem, że nowa Msza była naprawdę sednem problemów w Kościele. Usunięcie Mszy Wszechczasów było wielkim zwycięstwem modernistów. I nigdy już potem do Novus Ordo nie wróciłem”.
Są i takie okoliczności, że kapłan, który sprawuje katolicki kult – wyłącznie Mszę Świętą w rycie rzymskim – przeszkadza, jak kamyk w bucie.
Pytamy o priorytety medialne i mentalne. Jeżeli jesteśmy bardziej skłonni do nagłaśniania niewłaściwości duchowieństwa aniżeli do chętnego wskazania na ortodoksyjnych katolickich duchownych, zastanówmy się, co właściwie robimy w Kościele.
Z szacunkiem i wdzięcznością modlimy się za dusze Biskupów i Kapłanów, którzy po roku 1969 wytrwali przy ołtarzu Pańskim, odprawiając do końca swoich dni tradycyjną Mszę Świętą w rycie rzymskim.
Requiescant in pace.
Dusza katolicka fakty zbawienne zauważy, z faktów zbawiennych się ucieszy, fakty zbawienne chętnie nagłośni, za fakty zbawienne chętnie Panu Bogu podziękuje.
Na pewne tematy jest nałożone embargo – mentalne i medialne. Stwierdzamy zatem tutaj jawnie: Są dzisiaj w Polsce kapłani katoliccy, którzy wobec Boga i Kościoła podjęli decyzję dożywotniego celebrowania wyłącznie tradycyjnej Mszy Świętej w rycie rzymskim. Bogu niech będą dzięki!
Czy istnieje problem embarga, zapisu na nazwisko i skąpej współpracy z duchowieństwem podającym w czasach zamętu powszechnego zdrowe ziarno niezmutowanej katolickiej doktryny?
Ileż dusz ocalilibyśmy od piekła, gdybyśmy rzeczowo przedstawili i hojną ręką ofiarowali naszym bliźnim na przykład tę przystępną książkę o spowiedzi!
Więcej tutaj
„Kaznodzieje moi, prawcie kazania, a prawcie je przeciw niegodnym spowiedziom, albowiem wskutek złych spowiedzi więcej niż połowa chrześcijan idzie na potępienie” (Św. Teresa z Avili).
W dniu smutnej 50 rocznicy, z wdzięcznością wspomnijmy nielicznych Biskupów i Kapłanów, którzy po roku 1969 do końca swoich dni pozostali wierni Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim. Kościół Katolicki pamięta trud wierności Czcigodnego Duchowieństwa, które pozostało wierne odwiecznemu katolickiemu kultowi. R.I.P.
Czytający te słowa niechaj pomyśli o kontynuacji świadectwa wierności. Oby nie odnosiło się do nas słowo:
„A ludzie patrzyli i nie pojmowali,
ani sobie tego nie wzięli do serca” (Mdr 4, 14).
Dobrze jest w Wielkim Poście podejmować dobre postanowienia.
Dobrze jest w Wielkim Poście podjęte postanowienia wypełnić.
Doskonałym dobrym postanowieniem będzie hojnie otworzyć portfel dla przywracania nieskazitelnej katolickiej doktryny i tradycyjnego katolickiego kultu – Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim.
Doskonałym dobrym postanowieniem będzie hojnie otworzyć portfel dla wspomagania duchownych, którzy przekazują nieskazitelną katolicką doktrynę i sprawują tradycyjny katolicki kult.
Pan Jezus poleca: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2).
W czasach zamętu powszechnego nie zaszkodzi, jeśli w naszej codziennej modlitwie o nowe, liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne będziemy za każdy razem dodawać: „wierne Tradycji” – mając na uwadze wierność Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, tradycyjnym rytom sakramentów i sakramentaliów oraz nieskazitelnej odwiecznej katolickiej doktrynie.
Nie jest ważne, czy kapłan kaznodzieja jest dziarski czy wyciszony, wysoko wykształcony czy mniej, czy grzmi jak piorun na ambonie czy mówi spokojnie, czy daje przykłady czy daje wykład katolickiej doktryny, czy mówi kazania krótkie czy długie – ważne jest, czy wiernie przekazuje nieskazitelny katolicki depozyt wiary.
Z różnych powodów i w wielu środowiskach żywe jest dzisiaj niebezpieczeństwo religijności bezhierarchicznej. Należy więc dzisiaj przypominać często i wyraźnie: Pan Jezus ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Pan Jezus nakazał duchownym katolickim nauczać ewangelicznej doktryny, sprawować święte Sakramenty i kierować Kościołem. Kapłaństwo jest rzeczywistością z woli Bożej nieusuwalnie wpisaną w strukturę Kościoła Katolickiego – jedynego prawdziwego Kościoła, jedynego Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa.
Sprecyzujmy. Wiara katolicka ma swoje źródło w Objawieniu Bożym, którego źródłami są Pismo Święte i Tradycja – rozumiane tak, jak je przez wieki rozumiał Kościół Katolicki. Mówiąc zatem o kimś, że jest wierny Tradycji, chcemy powiedzieć, że jest wierny wierze katolickiej, jest katolikiem.
Nie wystarczy duchownemu potakiwać. Przejdźmy do konkretów:
– Czy słucham nauk głoszonych przez kapłana wiernego Tradycji?
– Czy czytam teksty publikowane przez kapłana wiernego Tradycji?
– Czy dbam o to, aby głos kapłana wiernego Tradycji docierał także do innych?
– Czy w każdą niedzielę i święta nakazane biorę udział we Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, nawet jeśli trzeba dojechać 100 lub 200 kilometrów?
– Czy regularnie spowiadam się u kapłana wiernego Tradycji, nawet jeśli trzeba dojechać 100 albo 200 kilometrów?
– Czy kapłana wiernego Tradycji proszę o kierownictwo duchowe?
– Czy kapłana wiernego Tradycji proszę o modlitwę w ważnych dla mnie intencjach (modlitwa, zamawianie Mszy Świętych)?
– Czy proszę kapłana wiernego Tradycji o sprawowanie sakramentów i sakramentaliów – Chrzest, Sakrament Małżeństwa, Ostatnie Namaszczenie, błogosławieństwa, poświęcenia, pogrzeb?
– Czy regularnie modlę się za kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy wspieram materialnie kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy dbam o to, aby moje zachowanie i moje słowa wypowiadane i pisane były wyrazem należnej rewerencji dla kapłanów wiernych Tradycji?
– Czy wspieram materialnie miejsca i struktury duszpasterskie, w których głoszona jest nieskazitelna tradycyjna katolicka doktryna i sprawowany jest tradycyjny katolicki kult?
Rachunek sumienia dojrzały prowadzi do decyzji korygujących, stosownych – miłych Niebu!
Pan Jezus ustanowił Sakrament Kapłaństwa. Drogocenny dar. Czy mam być owcą narowistą, błądzącą? Mam być owcą Chrystusową!
Święci o kapłaństwie wykład
W czasach zamętu powszechnego Pan Bóg wysyła do nas duchownych o nieskazitelnej katolickiej ortodoksji, by nas przeprowadzili bezpiecznie przez meandry grzechu i błędu. Jest problem odpowiedzialności przed Panem Bogiem za sposób potraktowania tych duchownych.
Qui recipit vos, me recipit.
„Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje” (Mt 10, 40).
W czasach zamętu powszechnego należy częściej przypominać słowa Chrystusa odnoszące się do tych, których On wysyła.
Można zrozumieć dystans wobec heretyków w katolickich strojach duchownych.
Nie można zrozumieć ignorowania kapłanów wiernych katolickiemu depozytowi wiary.
Diabeł nie próżnuje. I różne są jego działania i sprawki. Przykro to mówić, ale diabeł roi w niejednej głowie niewieściej i męskiej myśli niedorzeczne, niechętnie, podejrzliwe, urojone przeciw kapłanom, którzy w czasach zamętu powszechnego jednoznacznie wskazują na Boże źródła prawdy i łaski – Mszę Świętą w tradycyjnym rycie rzymskim i nieskazitelną katolicką odwieczną doktrynę.
Głowie, która sobie roi, trzeba powiedzieć: nie uważaj za wroga kapłana, który w czasach zamętu powszechnego przed błędem Cię przestrzega i kieruje ku prawdzie.
Na niektórych trzeba byłoby egzorcystycznie tupnąć nogą!
Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum est nómen meum in géntibus, et in omni loco sacrificátur, et offertur nómini meo oblatio munda, quia magnum est nómen meum in géntibus, dicit Dóminus exercituum.
„Albowiem od wschodu słońca aż do jego zachodu
wielkie będzie imię moje między narodami,
a na każdym miejscu dar kadzielny będzie składany
imieniu memu i ofiara czysta” (Ml 1, 11).
Poważnie potraktowana wierność katolickiemu kultowi nie jest kwestią sezonową. Kapłańska decyzja odprawiania wyłącznie Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim dotyka najgłębszych tajników tożsamości kapłana – aż po wieczność. Kapłańska decyzja odprawiania wyłącznie Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim dotyka rozumienia tajemnicy Mszy Świętej – w najgłębszych wymiarach.
Katolicki kult doskonały jest miły Panu Bogu.
Racje obiektywne
Na polskim rynku wydawniczym jest prawie nieobecny temat kapłanów, którzy w czasach trwającej od ponad pięćdziesięciu lat w oficjalnych kościelnych strukturach rewolucji, podjęli szlachetną decyzję odprawiania wyłącznie Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim. Przywołanie niektórych wypowiedzi kapłanów oraz ich losów będzie – bardzo przecież fragmentarycznym – uzupełnieniem tej zdumiewającej luki w piśmiennictwie katolickim doby obecnej, zwłaszcza w języku polskim. Te sprawy powinny nas obchodzić, bo chodzi o Kościół Katolicki, o wiarę katolicką, o katolicki kult, o katolickie rozumienie Mszy Świętej, o świętość duchowieństwa, o dobro naszych dusz.
Chlubnym wyjątkiem na polskim rynku wydawniczym, jeśli chodzi o publikacje dotyczące wyżej wzmiankowanej tematyki, jest książka Gdzie jest Twoja Msza, kapłanie? (oryg. Priest, where is thy Mass? Mass, where is thy Priest?). Jest to interesujący zbiór wywiadów z kapłanami, jak informuje podtytuł: Siedemnastu księży opowiada o swojej drodze do Mszy Wszechczasów.
Duchowni rzymskokatoliccy różnych narodowości, diecezjalni i zakonni, młodsi i starsi, mówią, jak doszło do tego, że odprawiają nie nową Mszę, ale wyłącznie tradycyjną Mszę Świętą w rycie rzymskim. Niektórzy z wypowiadających się kapłanów już odeszli do wieczności – tym cenniejsze ich świadectwo wierności do końca.
Warte podkreślenia aspekty książki: głębokie rozumienie katolickiego kapłaństwa i Ofiary Mszy Świętej, opisanie szerokiego spektrum aberracji, uzurpacji i profanacji, jakie od kilkudziesięciu lat powszechnie dosięgają sferę katolickiego kultu, ujawnienie niewyobrażalnej i niezrozumiałej zajadłości i restrykcji dosięgających tradycyjnej Mszy Świętej i kapłanów ją odprawiających oraz świadectwo motywowanej wiarą wierności katolickiej doktrynie i celebracji odwiecznej Ofiary Mszy Świętej.
Uchyla się tu nieco rąbka tajemnicy kapłańskich sumień w obronie rzeczywistości najświętszych. Pożytek z lektury odniosą zarówno kapłani, osoby zakonne, jak i świeckie. Można się spodziewać, że kapłańskie wypowiedzi nie będą bezużyteczne dla kapłanów, zwłaszcza w ich dojrzewaniu do decyzji stosownych, a wiernym świeckim pozwolą przynajmniej w minimalnym zakresie poznać dramat sumień kapłańskich w czasach zamętu powszechnego, co może być pomocne w szukaniu wyważonych sposobów odnoszenia się do duchowieństwa idącego drogą wierności Tradycji. Sprawy poważne.
Książka została wydana przez wydawnictwo Te Deum, związane z Bractwem św. Piusa X. Z wypowiedzi kapłanów nie wynika jednak, aby którykolwiek z nich do Bractwa należał. Niektórzy podjęli z nim współpracę.
Uważam, że w aktualnych okolicznościach zamętu powszechnego wydanie tej książki w języku polskim jest ważnym wydarzeniem dla Kościoła Katolickiego w Polsce. Obyśmy nie przespali chwili, gdy pełne troski słowo prawdy dotyczące kapłaństwa i Mszy Świętej rozbrzmiewa ze świeżością świadectwa!
Gdzie jest Twoja Msza, kapłanie? Siedemnastu księży opowiada o swojej drodze do Mszy Wszechczasów, Te Deum, Warszawa 2005, s. 240, ISBN 83-89345-57-9.
Czcigodnych Konfratrów w kapłaństwie zachęcam do lektury.
Osoby świeckie zachęcam do działania – cenny prezent dla kapłanów!
Obiecano dodruk. Książkę można będzie nabywać tutaj→
11 lipca 2018 roku przypada 101. rocznica urodzin ks. prof. Dariusza Composty SDB. Ocalamy pamięć o kapłanach i salezjanach, którzy pozostali wierni Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim. Biograf podaje: „Nigdy nie zaniechał odprawiania Mszy św. w rycie trydenckim”.
