Kazanie na IV Niedzielę po Objawieniu, 30.01.2022 r.
Msza Święta w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB.
W trudnych i zagmatwanych kontekstach
jedna rzecz jest konieczna:
zbawić swoją duszę!
.
Kazanie na IV Niedzielę po Objawieniu, 30.01.2022 r.
Msza Święta w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB.
W trudnych i zagmatwanych kontekstach
jedna rzecz jest konieczna:
zbawić swoją duszę!
.
Kazanie na uroczystość Świętej Rodziny, 9.01.2022 r.
Msza Święta w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB.
Lekcja: Kol 3, 12-17
Ewangelia: Łk 2, 42-52
Rodzino, żyj w łasce uświęcającej!
Rodzino, bądź święta!
.
Kazanie, 19.09.2021 r.
Msza Święta w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB.
Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.
.
Dom jest bezpieczny, gdy panuje w nim nie religia zmieniona, lecz wiara katolicka, jaką Kościół Katolicki krzewił od wieków.
Dom jest bezpieczny, gdy nie panuje w nim grzech, lecz wszyscy domownicy starają się pilnie zachować stan łaski uświęcającej.
Bezpieczni są w takim domu dorośli i dzieci.
„Cóż bowiem pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za duszę swoją?” (Mt 16, 26).
Z wielką starannością zabiegajmy o czystość serca. Kto umiera w stanie grzechu śmiertelnego, bez żalu za grzechy, idzie na wieczne potępienie, do piekła. Piekło jest nieodwracalną i wieczną karą za grzechy.
Grzechu unikajmy z wielką starannością. Spowiadajmy się często i dobrze. Żyjmy w stanie łaski uświęcającej. Wytrwale wypełniajmy nasze obowiązki stanu. Czuwajmy pilnie!
Duszę swoją często wznośmy do Boga w szczerej i pokornej modlitwie.
Najważniejsza sprawa na świecie: zbawić duszę swoją!
Trzymając się odwiecznego kultu katolickiego – Mszy Świętej w rycie rzymskim – nie błądzimy. Jesteśmy na drodze wierności wierze katolickiej.
Trzymając się odwiecznej doktryny katolickiej – zawartej w tradycyjnych katolickich katechizmach – nie błądzimy. Jesteśmy na drodze wierności wierze katolickiej.
Trzymając się odwiecznych katolickich wymogów moralnych – zawartych w 10 Przykazaniach Bożych i moralnej nauce Kościoła Katolickiego – zachowując stan łaski uświęcającej i dobrze wypełniając obowiązki stanu, nie błądzimy. Jesteśmy na drodze wierności wierze katolickiej.
Quicúmque vult salvus esse, ante omnia opus est ut téneat cathólicam fidem.
Quam nisi quisque íntegram inviolatámque serváverit, absque dubio in aetérnum períbit.
„Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary.
Której jeśliby kto nie zachował całej i nienaruszonej, ten niewątpliwie zginie na wieki” (Św. Atanazy, Biskup, Wyznanie wiary).
„Gdy trucizna ariańska zakaziła już nie cząstkę jakąś tylko, lecz prawie cały świat, gdy w błąd wprowadzono to przemocą, to podstępem wszystkich prawie biskupów łacińskiego świata i jakaś mgła osiadła na sercach, że nie wiedziano, za kim w tym zamęcie pójść, wtedy każdego prawdziwego miłośnika i czciciela Chrystusa, który przedłożył starą wiarę nad nowe błędnowierstwo, całkowicie ominęła ta zaraza” (Św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium).
Kazanie na VI Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 4.07.2021 r.
Kościół pw. Św. Józefa Rzemieślnika, Międzybórz.
Msza Święta w rycie rzymskim.
Ks. Jacek Bałemba SDB.
O stanie łaski uświęcającej
O modlitwie
O lekturze katolickiej
.
Przeżyć 365 dni w roku w stanie łaski uświęcającej to już jest coś.
Postarajmy się!
Jeśli ktoś nie żyje w stanie łaski uświęcającej, niech się nie porywa na działania w obronie Mszy Świętej w rycie rzymskim o szerszym zasięgu. Najpierw trzeba uświęcić własną duszę.
Godnie uczcimy Matkę Bożą w dniach majowych, gdy:
– Codziennie będziemy śpiewać Litanię Loretańską,
– Zachowamy czyste serce, stan łaski uświęcającej,
– Będziemy gorliwie praktykować cnotę czystości – w myślach, słowach i uczynkach.
Niech nam Pan Bóg dopomoże!
W ubiegły piątek – przed tygodniem – kapłan modlił się:
Tuére, Dómine, pópulum tuum et ab ómnibus peccátis cleménter emúnda: quia nulla ei nocébit advérsitas, si nulla ei dominétur iníquitas.
Zachowaj, Panie, lud Twój i oczyść go łaskawie od wszystkich grzechów, albowiem żadna przeciwność nie będzie mu szkodzić, jeśli nie opanuje go żadna nieprawość.
Dobra spowiedź w ostatnich dniach kończącego się roku, bądź w pierwszych dniach nowego, da nam radość życia w łasce uświęcającej.
Zwarte, przystępne, ortodoksyjne, katolickie treści tej książki pomogą nam w przygotowaniu i odprawieniu dobrej spowiedzi – zakup
Postrzegając nasze życie doczesne sub specie aeternitátis – w aspekcie wieczności – stwierdzamy, pouczeni Objawieniem Bożym: życie doczesne ma być i powinno być dla nas przygotowaniem do życia na wieczność z Panem Bogiem. „Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować” (Flp 3, 20-21).
Dlatego Apostoł Narodów poucza nas, abyśmy angażując się w sprawy ziemskie, doczesne, zachowali wobec nich dystans i duszę naszą kierowali ku Bogu: „Mówię, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, co się radują, tak jakby się nie radowali; ci, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata” (1 Kor 7, 29-31).
Od kilkudziesięciu lat w oficjalnych strukturach kościelnych krzewiona jest zmieniona religia. Aby więc zbawić swoją duszę – warunkiem jest zachowanie nieskazitelnej katolickiej wiary – potrzebna jest dzisiaj większa troska osobista, własna troska każdej duszy o tę sprawę najświętszą.
Pośród czasu zamętu powszechnego nie zaniedbujmy więc troski o duszę – o zbawienie własnej duszy.
Do Nieba dotrzemy, jeśli starać się będziemy o dochowanie wierności, której przejawem będzie:
– Poznawanie nieskazitelnej katolickiej doktryny (lektura tradycyjnych katechizmów);
– Związanie się wyłącznie z odwiecznym katolickim kultem (Msza Święta w rycie rzymskim);
– Zachowanie stanu łaski uświęcającej i wierne wypełnianie obowiązków stanu.
Odmawiajmy codziennie Różaniec i często ponawiajmy Akty cnót Boskich – więcej.
Dzieło, które wybornie nas pouczy i wszechstronnie ukaże nam katolicką drogę duszy do Pana Boga, posłuży nam jako wyborny podręcznik na całe życie – więcej
Quicúmque vult salvus esse, ante omnia opus est ut téneat cathólicam fidem.
Quam nisi quisque íntegram inviolatámque serváverit, absque dubio in aetérnum períbit.
„Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary.
Której jeśliby kto nie zachował całej i nienaruszonej, ten niewątpliwie zginie na wieki” (Św. Atanazy, Wyznanie wiary).
„Zaklinam was zatem nie ja, lecz miłość Jezusa Chrystusa, abyście przyjmowali wyłącznie pokarm chrześcijański, a powstrzymywali się od trującej rośliny, to jest herezji” (Św. Ignacy Antiocheński, List do Trallan).
„Kto przyjmuje obcą naukę, nie jest w zgodzie z męką Chrystusa” (Św. Ignacy Antiocheński, List do Filadelfian).
„Więc cóż może uczynić chrześcijanin-katolik, jeśli jakaś cząsteczka Kościoła oderwie się od wspólności powszechnej wiary? Nic innego, jeno przełoży zdrowie całego ciała nad członek zakażony i zepsuty. A jak ma postąpić, jeśliby jakaś nowa zaraza już nie cząstkę tylko, lecz cały naraz Kościół usiłowała zakazić? Wtedy całym sercem przylgnąć winien do starożytności; tej już chyba żadna nowość nie zdoła podstępnie podejść” (Św. Wincenty z Lerynu, Commonitorium).
Szanowni Organizatorzy i wszyscy wybierający się na konferencję, która będzie miała miejsce – jeśli Pan Bóg pozwoli – 14 września 2019 roku w Warszawie, niechże przyjadą tam z czystym sercem, po dobrej szczerej spowiedzi.
Więcej o konferencji tutaj
W czasach zamętu powszechnego należy częściej sobie i innym przypominać, że nawet jeden grzech śmiertelny, za który szczerze nie żałujemy i z którego się szczerze nie wyspowiadamy, skutkuje potępieniem wiecznym w piekle.
Papież Innocenty IV w Liście do kardynała-legata na Cyprze (1254) pisze: „Jeśli zaś ktoś bez pokuty umiera w grzechu śmiertelnym, to bez wątpienia cierpi na zawsze męki ognia wieczystego piekła”.
Czuwajmy i pilnujmy z najwyższą troską stanu łaski uświęcającej w swojej duszy!
Do codziennie odmawianej Litanii do św. Józefa włączmy na stałe intencję, abyśmy mogli umrzeć w stanie łaski uświęcającej, po dobrej spowiedzi.
Dobrze jest w Wielkim Poście podejmować dobre postanowienia.
Dobrze jest w Wielkim Poście podjęte postanowienia wypełnić.
Doskonałym dobrym postanowieniem będzie – zwłaszcza, jeśli jeszcze popełniamy grzechy ciężkie – dołożyć wszelkich starań, aby wytrwać w stanie łaski uświęcającej.
„A z łagodnością i bojaźnią Bożą zachowujcie czyste sumienie” (1 P 3, 16).
Dusza katolicka będąca w stanie łaski uświęcającej jest mieszkaniem Trójcy Świętej. Pięknie pisze o. Reginald Garrigou-Lagrange OP: „Trójca Święta przebywa w sprawiedliwym nawet podczas snu, dokąd pozostaje on w stanie łaski”.
Czy do zbawienia wystarczy być jakimkolwiek członkiem Kościoła?
Nie, do zbawienia nie wystarczy być jakimkolwiek członkiem Kościoła, ale konieczne jest być jego żywym członkiem.
Kto jest żywym członkiem Kościoła?
Żywymi członkami Kościoła są wyłącznie sprawiedliwi, to znaczy osoby znajdujące się w stanie łaski Bożej.
Kto jest martwym członkiem Kościoła?
Martwymi członkami Kościoła są wierni znajdujący się w stanie grzechu śmiertelnego.
(Św. Pius X, Katechizm)
Pierwszy prawowity Papież przestrzega: Sobrii estote, vigiláte. Adversárius vester diábolus támquam leo rúgiens círcuit quaerens quem dévoret. Cui resístite fortes in fide. „Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu!” (1 P 5, 8-9).
Porzucając codzienny trud pracy nad sobą, szybko stajemy się bezbronni i odsłaniamy diabłu nasz rozum i wolę. Nieroztropność!
Elementy pracy nad sobą codzienne to między innymi:
– Oko. Opanowanie i umartwienie wzroku.
– Modlitwa. Wierność codziennej modlitwie aż do ostatniego Zdrowaś Maryjo.
W czasach zamętu powszechnego – zagmatwanie coraz większe – dbajmy o dobro swojej duszy, ściślej: o zbawienie własnej duszy. Cierpliwie kontynuujmy naszą pracę nad sobą.
U podstaw: Zachowanie nieskazitelnego depozytu wiary, ze względu na autorytet Boga samego.
Przypomnienie istotne: Dla prowadzenia życia duchowego warunkiem podstawowym jest stabilne życie w łasce uświęcającej. Dbajmy o serce czyste codziennie!
You must be logged in to post a comment.