Stultas autem et sine disciplina quaestiones devita, sciens quia generant lites. „Unikaj natomiast głupich i niedouczonych dociekań, wiedząc, że rodzą one kłótnie” (2 Tm 2, 23).
Jest problem ignorancji niezawinionej. I jest problem ignorancji zawinionej. I są różne działania. Nie przeczytawszy ani jednej książki z zakresu medycyny, można chcieć pouczać, wymądrzać się i dyskutować z kompetentnym chirurgiem z dwudziestoletnim stażem na temat tajników chirurgii. Groteskowo-żenujące są słowa i działania dezawuująceTradycję→, rozumianą tak, jak ją przez wieki rozumiał Kościół. Owszem, dla ludzi uczciwych Kościół, jako dobra Matka, życzliwie otwiera skarby Prawdy. Przywilejem i zaszczytem jest kształcić się. Przywilejem i zaszczytem jest poznawać Prawdę. Święta powinność!
Oto otwieramy skarbiec Kościoła – rudimenta O ŚWIĘTEJ TRADYCJI:
Cztery praktyczne wskazania z okazji dzisiejszego święta.
1. Drugie przykazanie Dekalogu mówi: „Nie będziesz brał Imienia Pana Boga twego nadaremno”. Starajmy się, aby to przykazanie wypełnić doskonale – nie wypowiadać bez potrzeby Imienia Bożego, Imię Boże wymawiać zawsze z czcią, o sprawach Bożych wypowiadać się zawsze z szacunkiem. Nadużywanie Imienia Bożego czy żarty ze spraw świętych nie wzmocnią naszej wiary.
2. Od wieków w Polsce i w wielu krajach znane i praktykowane było pozdrowienie: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. To pozdrowienie, w którym wypowiadamy i chwalimy Imię Jezus, w ostatnich kilkudziesięciu latach zanika, nawet w układach kościelnych. W Polsce coraz częściej do księdza zwraca się „proszę pana” i mówi się do niego „dzień dobry”. Wydaje się, że więcej szacunku i poważnego traktowania okazuje się rektorowi uniwersytetu niż kapłanowi, który przecież reprezentuje Jezusa Chrystusa, którego tym pozdrowieniem chwalimy. Bracia i siostry, zachowajmy ten piękny zwyczaj – katolicki i szlachetny, płynący z wiary: ilekroć spotykamy kapłana czy siostrę zakonną, zawsze najpierw pozdrówmy z szacunkiem Pana Jezusa słowami: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”. Zwyczaj katolicki. To też jest element dorastania do integralnej wierności Tradycji.
3. W modlitewniku katolickim jestlitania do Najświętszego Imienia Jezus→. W tej litanii prawda o Panu Jezusie mieni się wielobarwnymi odcieniami. Ta litania ukazuje moc Imienia Jezus. Oto modlitewne skarby Kościoła! Bracia i siostry, litanię do Najświętszego Imienia Jezus odmawiajmy często, odmawiajmy ją z wiarą, odmawiajmy ją – jeśli możliwe – codziennie.
4. Kiedy czynimy znak krzyża, wypowiadamy Imiona Osób Boskich: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Znak krzyża czyńmy zawsze pobożnie i bez pośpiechu, a słowa mu towarzyszące wypowiadajmy z uwagą, czcią i wiarą. Wypowiadamy bowiem najdroższe i najważniejsze imiona na świecie!
Uwielbijmy Imię Jezus i zakończmy słowami jednego z wezwań, które kapłan wypowiada po udzieleniu błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem: Niech będzie uwielbione Imię Jezusowe. Amen.
Szanujemy prawowite godności i urzędy. Szanujemy uczciwą pracę naukową. A jednak powiemy tak: Urząd prezydenta państwa nie może iść w porównanie z godnością kapłaństwa katolickiego. Urząd rektora uniwersytetu nie może iść w porównanie z godnością kapłaństwa katolickiego. Najwyższe stopnie i tytuły naukowe nie mogą iść w porównanie z godnością kapłaństwa katolickiego.
Gdybyśmy mieli więcej wiary, rozumielibyśmy to doskonale. A rozumienie przekłada się na praktykę – zachowań, odniesień, traktowania, precedencji. W tej kwestii można się sprawnie dokształcić u św. Jana Marii Vianneya.
Jeżeli w Roku Pańskim 2016 nie wypowiemy i nie napiszemy ani jednego słowa nieprzyzwoitego czy wulgarnego, spełnimy ni mniej, ni więcej, jak tylko obowiązek płynący ze Słowa Bożego: „Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym” (Ef 4, 29). Wytrwałości!
Tradycja→, rozumiana tak, jak ją przez wieki rozumiał Kościół Katolicki, jest dziełem Ducha Świętego. Podnoszenie ręki na Tradycję jest podnoszeniem ręki na Pana Boga i zdradą wiary katolickiej – jedynej prawdziwej wiary, jedynej wiary dającej zbawienie duszy. Zważmy powagę kwestii. ObronaTradycji→, jako integralnego komponentu wiary katolickiej, nie sytuuje się w nurcie dążeń rewolucyjno-buntowniczych. Przeciwnie! ObronaTradycji→, jako integralnego komponentu wiary katolickiej, sytuuje się w nurcie wytrwania. Chodzi o wytrwanie w wierności temu, czego Kościół Katolicki od wieków nauczał, jak sprawował święty kult, jak się modlił, jak prowadził dusze do zbawienia. Chronologiczno-merytoryczny aspekt przymiotu powszechności (=katolickości) Kościoła! Zrozumienie tego już jest owocem poznania Tradycji. Nie wmawiajcie nam buntu. Nie zarzucajcie nam pogardy. Nie przeszkadzajcie nam w zachowaniu wytrwałości. Chcemy zachować to wszystko, co stanowi istotę Tradycji, jako integralnego komponentu wiary katolickiej – jedynej prawdziwej wiary, jedynej wiary dającej zbawienie duszy. Podstawa wszelkich naszych działań w obronie Tradycji (rozumianej tak, jak ją przez wieki rozumiał Kościół Katolicki) jest taka: nie bunt, lecz wytrwałość. Wierność!
Jeśli diabeł położył rękę na historii naszego życia, czym prędzej zwróćmy się do Matki Bożej. Ona nas wyprowadzi nawet z największych uplątań grzechu i błędu. I modlić się trzeba tak długo i wytrwale, aż z łaską Bożą podejmiemy decyzje porządkujące po katolicku nasze życie wobec Boga i ludzi.
Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.
Do Twej dążym kaplicy…, wykonuje Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”
Życząc sobie błogosławionego Roku Pańskiego 2016, zaufajmy Matce Bożej i dajmy się Jej prowadzić. Słowo Arcybiskupa zasłużonego dla obrony katolickiej Tradycji niechaj nas usposobi do podjęcia dobrego trudu w dniach, które są przed nami:
Jest wiadome, że Tradycję znajdujemy u niemal 250 papieży, którzy poprzedzali papieża Jana XXIII i Drugi Sobór Watykański. To jasne, albo Kościół zawsze się mylił. W takiej sytuacji się znajdujemy! Trzeba jasno widzieć, trzeba pozostać silnym i być zdecydowanym, nie wolno się wahać! My chcemy być związani z Najświętszą Dziewicą Maryją w duchu prawdy i w duchu świętości, który jest duchem Kościoła, i nie chcemy go zmieniać, nie bacząc na władzę, która chciałaby nas doprowadzić do tego, abyśmy zmienili tego ducha. My to odrzucamy. Chcemy pozostać katoliccy, nie chcemy stać się liberałami ani modernistami, ani protestantami. Najświętsza Maryja Dziewica przyjdzie nam w tym z pomocą, ponieważ nienawidzi błędu. Ma Ona głęboko zakorzenioną nienawiść do grzechu. Ona nie może znieść błędu. Ona jest uosobieniem prawdomówności. Ona jest przeciwko wszelkim herezjom. Ona jest z natury również przeciwko wszystkiemu, co przeciwstawia się prawdzie, z natury! Ona jest przeciwko wszystkiemu, co przeczy świętości, przeciwko wszystkim grzechom, jakie tylko mogą istnieć, nawet przeciwko najdrobniejszym grzechom powszednim. Ponieważ pragnie zostać w świętości, pragnie pozostać w prawdzie. Prośmy Ją, aby również nam pomogła tak samo nienawidzić grzechu. Garrigou Lagrange nazywa Ją „Naszą Ukochaną Panią od Nienawiści”. Co on chce przez to powiedzieć? „Nasza Ukochana Pani od Nienawiści”, powiada on, ponieważ Nasza Ukochana Pani nienawidzi błędnej nauki i odczuwa nienawiść do grzechu. Leży to w Jej naturze, nie może znieść błędu. Nie może znieść grzechu, albowiem błąd i grzech są to dzieła szatana, pochodzą od diabła. On przyniósł je na świat! Dlatego Ona nienawidzi diabła. Wiecie, że została stworzona po to, aby podeptać głowę węża, aby zniszczyć szatana i jego plemię. Zjednoczmy się więc z Najświętszą Dziewicą Maryją, pozostańmy mocno z Nią związani, a Ona uchroni nas zarówno przed błędem, jak i przed grzechem, i zachowa nas w prawdzie i w świętości.
(Abp Marcel Lefebvre, Kazania, Warszawa 1999, s. 258-259)
Bach-Gounod (arr. Sabatini), Ave Maria, w niebanalnym, mistrzowskim wykonaniu Leontyne Price. Towarzyszy jej orkiestra Wiener Philharmoniker pod dyrekcją maestro Herberta von Karajana.
You must be logged in to post a comment.