Święci męczennicy oddawali życie za wiarę katolicką – nie za religię reformowaną.
Wielcy święci apologeci bronili wiary katolickiej – nie religii reformowanej.
Chcesz bronić wiary katolickiej? Broń katolickiego kultu: Mszy Świętej w rycie rzymskim. Lex orandi-lex credendi.
Chcesz bronić wiary katolickiej? Nie broń kultu reformowanego. Nie trać czasu na „naprawianie” kultu reformowanego.
Módl się o rozum i bądź odważny, roztropny i prostolinijny.
„Łasce Ducha Świętego obca jest ociężałość i zwlekanie”
(Św. Ambroży, z komentarza do Ewangelii św. Łukasza).
Czasy zamętu powszechnego. Od kilkudziesięciu lat powszechnie krzewiona jest zmieniona religia.
Łaska Boża jest nam dana. Są znaki nadziei ostrożne. Niejedna dusza, której nieobce jest życie w łasce uświęcającej i zaszczyt lektury odwiecznych katolickich treści, zaczyna otwierać oczy i podejmuje, zrazu nieśmiałe, kroki ku niezmutowanej katolickiej wierze.
Jednym z czynników umacniających nasze dusze w drodze powrotu do katolickiej ortodoksji – w zakresie doktryny, kultu i moralności – może być proste spostrzeżenie: konstatujemy, wglądając w dwutysiącletnią historię Kościoła, że krzewienie i apologia katolickiej wiary były wsparte najszlachetniejszym trudem wielu ludzi wysokiej świętości i wybitnego intelektu. Tęgie głowy!
Na tym tle ostatnie kilkadziesiąt lat wydaje się teatrem chorągiewek, miotanych wiatrem nowej doktryny i zmiennej doktryny – to tu, to tam.
Biblioteka ’58 wzmocni nas. Potrzebujemy wzmocnienia, bo trudy przed nami wielkie. Kto żyje w łasce uświęcającej i – dzięki gorliwej lekturze – poznaje prawdę, niech nie waha się i podejmuje śmiało decyzje mające na celu wycofanie się z przejawów zmienionej religii. Pan Bóg ma dla nas radości duszy wielkie. Staną się naszym udziałem, gdy z łaską Bożą współpracować będziemy konsekwentnie i nie zwlekając!
„…abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącymi się i nie byli unoszeni od każdego podmuchu nauki przez złość ludzką, przez podstęp, wiodący do błędu. Lecz czyniąc prawdę w miłości, żebyśmy rośli we wszystkim w Nim, który jest głową, Chrystus” (Ef 4, 14-15).
Jeśli każą nam popełnić bądź zaakceptować grzech lub zaakceptować herezję, należy zdecydowanie odmówić. Kwestia poważna.
Przeraża bierność wielu. Problemy same się nie rozwiążą. Złota nić odwiecznej katolickiej apologetyki pokazuje jasno, że obrona wiary była podejmowana czynnie przez rozumnych przedsiębiorczych ortodoksyjnych duchownych.
Głos z Jasnej Góry!
Kazanie o wierności i obronie katolickiej wiary
w czasach zamętu powszechnego.
Kaplica Cudownego Obrazu, 15 kwietnia 2013.
Ważne!
Tekst kazania dostępny tutaj
oraz w: Ks. Jacek Bałemba SDB, Elementarz katolika
Św. Jan Bosko był kapłanem na wskroś katolickim i zaangażowanym – niestrudzenie i wielostronnie – w krzewienie katolickiego nieodkształconego depozytu wiary.
Nie każdy jest w stanie naśladować świętych we wszystkim. Kwestia uwarunkowana wielorako.
Kult Boży. Jeśli kapłan salezjanin spala się codziennie w służbie Chrystusowi Eucharystycznemu, przede wszystkim przez sprawowanie tej samej Mszy Świętej, którą odprawiał św. Jan Bosko, dzieje się dobro nieskończone – dla pożytku wielu dusz.
Służba katechetyczno-apologetyczna. Jeśli kapłan salezjanin spala się codziennie w służbie Chrystusowej Prawdy, przede wszystkim przez krzewienie nieodkształconej katolickiej doktryny, którą św. Jan Bosko słowem mówionym i pisanym na wiele sposobów głosił niestrudzenie codziennie, dzieje się dobro nieskończone – dla pożytku wielu dusz.
Dwa aspekty naśladowania świętego Założyciela dają motyw, by Panu Bogu dziękować za dar powołania. Co niniejszym czynię w dzisiejszym dniu świątecznym.
Św. Janie Bosko, módl się za nami!
I niechże się niczego nie obawiają ci, którzy bronią nieskażonego katolickiego depozytu wiary, jaki Kościół Katolicki – jedyny prawdziwy Kościół, jedyny Kościół założony przez Jezusa Chrystusa – wiernie i nieomylnie przekazywał przez wieki. Ponad wszystkimi knowaniami jawnych i ukrytych odkształcicieli wiary jest Pan Bóg – Sędzia sprawiedliwy!
Mówię to do tych, którzy już się obudzili i oczy mają otwarte.
Mówię to do tych, których działania wpisują się w dwutysiącletni złoty nurt apologetyczny.
Mówię to do tych, którzy katolickiego depozytu wiary nie zdradzili najmniejszym odstępstwem i najmniejszą koncesją na rzecz błędu.
„Nie głosimy bowiem siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana,
a nas – jako sługi wasze przez Jezusa” (2 Kor 4, 5).
Wpisując się w szlachetny katolicki nurt apologetyczny, jesteśmy w komfortowej sytuacji: nie musimy wdawać się w utarczki, które miałyby na celu apologizowanie własnych racji. Bronimy rzeczywistości obiektywnej: Objawienia Bożego, którego źródłami są Pismo Święte i Tradycja, rozumiane i interpretowane tak, jak je rozumiał i interpretował przez wieki Kościół Katolicki, jedyny prawdziwy Kościół, jedyny Kościół założony przez Jezusa Chrystusa (zob. Mt 16, 18).
Założenie jest oczywiście takie, że traktujemy o katolickim depozycie wiary a nie o własnych uroszczeniach.
Zdolność do katolickiej służby apologetycznej jest wprost proporcjonalna do znajomości Biblioteki ‘58.
Katolik kształci się chętnie.
Katolik broni wiary katolickiej.
Biblioteka ‘58 otwarta całą dobę przez wszystkie dni tygodnia.
Kościół Katolicki przez wieki głosił prawdę.
Kościół Katolicki przez wieki demaskował błąd i przestrzegał przed nim.
Kościół Katolicki przez wieki prowadził apologię prawdy.
Kościół Katolicki nie prowadził apologii błędu.
Błędem jest niegłoszenie prawdy.
Błędem jest przemilczanie błędu.
Błędem jest multiplikacja błędu.
Błędem jest niedemaskowanie błędu.
Błędem jest obrona błędu.
Błędem jest obrona tych, którzy bronią błędu.
Różne sentencje krążą tu i tam. Jedna z nich, która raz po raz zawałęsa się w okolice katolickie: Prawda obroni się sama.
Sentencja ta jest zamknięciem oczu na apologetyczny – istotny i niedyspensowalny – wymiar misji Kościoła Katolickiego. Bywa, że jest bardziej czy mniej świadomym ujawnieniem własnej ignorancji. Bywa i powód prozaiczny: lenistwo.
Podkreślmy, że katolicki katechizm mówi wyraźnie o obowiązku obrony wiary, płynącym z Sakramentu Bierzmowania:
„Co to jest bierzmowanie?
Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swą mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył”.
Wiara katolicka zawiera komponent doktrynalny – prawdę, której należy bronić.
Historia Kościoła. Złoty nurt apologetyczny woła o kontynuację dzisiaj!
Różne sentencje krążą tu i tam. Nie wszystkie warte są powtarzania. Nie wszystkie są katolickie.
Demaskowanie błędów doktrynalnych jest obowiązkiem katolika.
Niedemaskowanie błędów doktrynalnych jest grzechem przeciwko wierze.
Jeden jest prawdziwy Kościół założony przez Jezusa Chrystusa (zob. Mt 16, 18) – jeden, święty, katolicki, apostolski Kościół.
Jedna jest prawdziwa wiara, jedyna wiara dająca zbawienie duszy – wiara katolicka.
Do najpiękniejszych kart Kościoła Katolickiego należy nurt apologetyczny: uzasadnianie i obrona przed błędem nieskażonego depozytu wiary – depósitum fídei.
Podejmując dzisiaj starania, aby w czasach zamętu powszechnego, jakie wtargnęły w sam środek Kościoła, demaskować błąd i krzewić niezmutowaną katolicką doktrynę i katolicki kult, wpisujemy się w przepiękny odwieczny nurt apologetyczny.
Obrona katolickiego depozytu wiary jest obowiązkiem każdego katolika. Zaszczytem!
Biblioteka ’58 otwarta całą dobę przez wszystkie dni tygodnia.
Bonum depósitum custodi per Spíritum Sanctum, qui hábitat in nobis.
„Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka” (2 Tm 1, 14).
Wszelkie nasze działania mające na celu demaskowanie błędów i obronę katolickiego depozytu wiary nie mają charakteru heretyzującego, schizmatycznego, apostatycznego, sektoidalnego, kontestującego, protagonistycznego, uroszczeniowego, subiektywistycznego.
Wszelkie nasze działania mające na celu demaskowanie błędów i obronę katolickiego depozytu wiary są kontynuacją wspaniałego i odważnego odwiecznego nurtu apologetycznego i są motywowane wyłącznie wiarą katolicką – jedyną prawdziwą wiarą, jedyną wiarą dającą zbawienie duszy. To jest jasne.
A do jakich motywacji zakwalifikować działania odkształcające katolicki depozyt wiary? Niech się martwią o odpowiedź ci, którzy ten proceder odkształcania depozytu wiary – świadomie bądź nieświadomie – uprawiają.
Tym, którzy tu i tam multiplikują opinię, że prawda obroni się sama, należy przypomnieć nurt apologetyczny, który przenika całe dzieje Kościoła Katolickiego. Owoce liczne, zbawienne, nie do przecenienia.
Musimy więc to pojąć jak najprościej:
Nie chodzi o personalne utarczki ani o podważanie autorytetu prawowitych pasterzy, lecz o obronę katolickiego depozytu wiary. Świadectwo rzeszy świętych męczenników katolickich i katolicki nurt apologetyczny pomogą nam zrozumieć istotę problemu.
„Jeśli ktoś przychodzi do was
i tej nauki nie przynosi,
nie przyjmujcie go do domu
i nie pozdrawiajcie go,
albowiem kto go pozdrawia,
staje się współuczestnikiem jego złych czynów” (2 J 1, 10-11).
Nie ma mowy o tworzeniu domorosłej teologii, która uzasadniałaby posłuszeństwo błędowi. Jeśli by ktoś takiż kreatywny postulat wysuwał, to – delikatnie mówiąc – rozmijałby się z teologią katolicką, rozmijałby się z prawdą.
Wysłuchiwał epopeje na temat błota i przyświadczał im.
Elementy apologii modernistycznego nieporządku?
Wyrazy sympatii dla modernistycznego nieporządku?
Przejawy wiernopoddańczej lojalności wobec modernistycznego nieporządku?
Takie zjawiska w środowiskach odwołujących się do Tradycji?
Jeżeli poznałeś piękno, doskonałość, moc, dostojeństwo tradycyjnej liturgii i intronizację Pana Jezusa, jaka ma miejsce w Mszy świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, i nie umiesz tych rzeczywistości obronić, to milcz, abyś nie był winny mieszania piękna z błotem modernizmu. Zachowaj modlitewne milczenie. I nie przyznawaj racji, tym którzy nadal mieszają świętość z błotem. Nie przyświadczaj błędowi i destrukcji. Lepiej modlitewnie zamilknąć.
O powadze sytuacji mówi nam i taka okoliczność, iż przychodzi nam udowadniać nominalnym katolikom, że Kościół Katolicki przez dwa tysiące lat nie mylił się.
Umysł nie lęka się stwierdzić, że dwa plus dwa równa się cztery. No, i cóż się takiego stało z naszymi umysłami, że nie chcą stwierdzić, iż dwa plus dwa nie równa się pięć?
Analogie przeliczne. Sapienti sat.
Wielkie postacie świętych apologetów wiary katolickiej charakteryzowały się jasnością w diagnozowaniu i odrzuceniu błędów doktrynalnych. I my pozbądźmy się zahamowań w diagnozowaniu i nazywaniu po imieniu błędów od ponad pięćdziesięciu lat odkształcających nieskazitelny katolicki depozyt wiary.
You must be logged in to post a comment.