„I będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mojego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mk 13, 13).
„Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy ci, którzy są w Azji, do których należą Figelos i Hermogenes” (2 Tm 1, 15).
„W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy opuścili: niech im to nie będzie policzone! Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii” (2 Tm 4, 16-17).
Wyjątkowo linkuję. Nie dla reklamy osób czy bloga, czy dla analizy pewnych być może dyskusyjnych aspektów artykułu, ale dla zwrócenia uwagi na problem, ujęty tu w lapidarnym sformułowaniu: „Mistrzowie życia duchowego zauważają, że jeśli diabeł nie ma przystępu do danej osoby, np. z powodu jej świątobliwości, to stara się zniszczyć jej relacje z innymi ludźmi, a także jej wizerunek w oczach otoczenia. Bóg dopuszcza do sytuacji, które stają się dla takich osób próbą pokory”.
Rzecz jasna, trzeba dzisiaj poczynić pewne zastrzeżenia i uściślenia. W przeszłości bowiem – jeszcze do lat sześćdziesiątych XX wieku – katolicki depozyt wiary przekazywany był wiernie i powszechnie. Ostatnie kilkadziesiąt lat natomiast naznaczone jest problemem zdrady i odkształcenia – przez zmianę doktryny i przemilczanie niektórych jej aspektów oraz niekatolickie rozbudzanie apetytów na dalsze jeszcze zmiany. Procesy w skali globalnej. A restrykcjom podlegają dzisiaj dusze, które katolicki depozyt wiary chcą zachować w całej czystości – nieuszczuplony i nieodkształcony.
Poczyniwszy powyższe uściślenia i wracając do treści artykułu, możemy skonkludować:
Ci, którzy odważają się dzisiaj – w czasach zamętu powszechnego – stawać do szlachetnej walki o odzyskanie wiary katolickiej (a więc i Tradycji jako jej niedyspensowalnego komponentu!), niechże zechcą wziąć powyższe pod uwagę, aby kiedy przyjdą (a przyjdą!) doświadczenia podobne do tych tu przedstawionych, NIE ZDEZERTEROWAĆ!
Artykuł tutaj