Sollicitúdine non pigri, spíritu fervéntes, Dómino serviéntes, spe gaudéntes, in tribulatióne patiéntes, oratióni instántes.
„Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali!” (Rz 12, 11-12).
Także w czasach zamętu powszechnego nie wolno nam zaniedbywać modlitwy, ascezy, pracy nad sobą, życia duchowego.
Przypomnijmy, że zgodnie z katolicką doktryną dla prowadzenia życia duchowego konieczne jest zachować wymogi bazowe, do których należą:
– rozumne przyjęcie całego, niezmutowanego, nieodkształconego, odwiecznego, katolickiego depozytu wiary (co zakłada unikanie wszelkiego rodzaju eksperymentowania doktryną),
– stabilne życie w łasce uświęcającej (co zakłada unikanie grzechu, zwłaszcza grzechu ciężkiego),
– regularne, systematyczne głębokie życie modlitwy,
– lektura katolickich, autoryzowanych przez Kościół Katolicki, tekstów duchowych (codziennie, jakiś czas).
Biorąc pod uwagę dzisiejsze okoliczności, należy dodać: roztropny dystans wobec mass mediów.
Warunki powyższe mają nam pomóc w dążeniu duszy naszej do Boga.
Celem naszym jest Pan Bóg, wieczność, Niebo. Nie doczesność i ziemia. Życie duchowe prowadzone w doczesności jest przygotowywaniem duszy do Nieba. Nie próżnujmy!
„Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało,
ani serce człowieka nie zdołało pojąć,
jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”
(1 Kor 2, 9).
Dzieło wysoce pomocne w poznaniu i prowadzeniu życia duchowego tutaj