Fornicatio autem et omnis immunditia aut avaritia
nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos.
„O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości
niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym” (Ef 5, 3).
Dobrze to dla człowieka żyć według wymogów Bożych. Czasy zamętu powszechnego, jakie wtargnęły w sam środek Kościoła, wyrażają się między innymi w tym, że próbuje się ustalić pokojowe współistnienie nieczystości i wiary (różnie jednak rozumianej – zwodnicza kreatywność modernizmu!). Problem dotyczy sfery publicznej oraz sfery sumienia.
Brak skromności u mężczyzn i kobiet, młodzieży i dzieci jest nie do pogodzenia z wymogami Ewangelii. Niektórzy z tych, którzy deklarują swoje przywiązanie do wiary katolickiej wpadli w tę pułapkę zgodności: a to opublikują jakieś materiały – treści i obrazy nieprzyzwoite, a to od czasu do czasu rzucą jakimś wulgaryzmem, a to rozmawiają bez skrępowania o sprawach, o których należałoby skromnie milczeć, a to zaszokują jakąś dosłownością w prezentowaniu pewnych tematów, które rzymskokatolicka kultura tradycyjnie otaczała barierą powściągliwości i taktu.
Ciągle aktualna jest przestroga Apostoła Narodów: „Nie łudźcie się! «Wskutek złych rozmów psują się dobre obyczaje». Ocknijcie się naprawdę i przestańcie grzeszyć! Są bowiem wśród was tacy, co nie uznają Boga. Ku waszemu zawstydzeniu to mówię” (1 Kor 15, 33-34).
Czystość jest niezbędna, aby prowadzić życie trzeźwe.
Czystość jest niezbędna, aby dać wyraz rozumnej służbie Bożej.
Czystość jest wyróżnikiem kultury rzymskich katolików płci obojga.
Zdaje się, że w tej sferze jest dzisiaj wiele do korekty.
Pięknie jest oddychać atmosferą czystości. Klimat ludzki i Boży. Bezpieczny.
„Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8).
„A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej” (Rz 12, 1).
You must be logged in to post a comment.