„Oto wy na próżno pokładacie ufność w zwodniczych słowach. Nieprawda? Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie… A potem przychodzicie i stajecie przede Mną w tym domu, nad którym wzywano mojego imienia, i mówicie: «Oto jesteśmy bezpieczni», by móc nadal popełniać te wszystkie występki. Może jaskinią zbójców stał się w waszych oczach ten dom, nad którym wzywano mojego imienia? Ja to dobrze widzę – wyrocznia Pana” (Jr 7, 8-11).
„Nie ufajcie słowom kłamliwym, głoszącym: «Świątynia Pańska, świątynia Pańska, świątynia Pańska!». Albowiem jeżeli naprawdę poprawicie wasze postępowanie (…) wtedy pozwolę wam mieszkać na tym miejscu w ziemi, którą dałem przodkom waszym od dawna i na zawsze” (Jer 7, 5.7).
Niektórzy wołali: „Świątynia Pańska, świątynia Pańska, świątynia Pańska!”.
Niektórzy wołają: „Miłosierdzie, miłosierdzie, miłosierdzie!”.
Jeśli przywoływanie miłosierdzia jest ukrytą apologią własnego czy cudzego grzechu, z którym nie chce się zerwać, to z takiej choroby trzeba się leczyć.
Przejrzyście przed Panem Bogiem: pozwolić Panu Bogu postawić diagnozę i cierpliwie podjąć zalecaną przez Niego terapię. Konfesjonał i solidne wypełnienie pięciu warunków dobrej spowiedzi.
Uzdrowienie nawet z najcięższych chorób duszy jest możliwe.
Nawrócenie nawet z najcięższych grzechów jest możliwe.
Pisze Apostoł Narodów:
„Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego” (1 Kor 6, 9-11).