W czasach zamętu powszechnego niejeden duchowny, w miarę poznawania prawdy, podejmuje decyzje i kroki, które mają na celu odrzucenie błędu i wierność nieskazitelnemu odwiecznemu katolickiemu depozytowi wiary – w zakresie doktryny, kultu i moralności. Droga tych kapłanów bywa niepospolita.
Dusza, która jest świadoma, że aktualna sytuacja Kościoła jest pogmatwana w skali niespotykanej w ciągu 2 tysięcy lat, nie będzie się spieszyła z wyrokowaniem o wspomnianych duchownych i o ich decyzjach. Ostateczny osąd pozostawi Panu Bogu.
Apostoł Narodów, w pewnym kontekście pospiesznie wydawanych ocen, naucza: „Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamiary serc” (1 Kor 4, 5).